به گزارش پیارم رضا خانزاده، برادر شهید علی خانزاده در گفتگو با خبرنگار فرهنگ کده  با اشاره به خاطرات زندگی شهید علی خانزاده گفت:علی نه ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بدلیل تصادف  با خودرو ساواک به مدت نه ماه در زندان ساواک با مبارزان انقلابی هم بند بوده ودر تاریخ ۲۲ بهمن ۵۷ از زندان آزاد شد که این امر زمینه ای برای آشنایی او باتفکرات انقلابی بود.

برادر شهید علی خانزاده افزود : روز شانزدهم دی ماه ۵۹ با شهیدان علم الهدی، محمد فاضل، فتاحی، کریمی ثانی ، فرخ سلحشورو…. باقی دانشجویان پیرو خط امام ره، درمقابل دشمن  ایستادند  ولی بدلیل احتمال سقوط سوسنگرد، با صلاحدید سردار غلامپورو سردار حسین کلاه کج به سمت سوسنگرد عقب نشینی کردند .

وی اظهار کرد :درحالی که اولین فردی بودند که درطول دفاع مقدس به صورت داوطلبانه روی مین رفت در روز بیست وششم اسفندماه پنجاه ونه، مصادف با روز شهادت حضرت زهرا( س) به روایت اهل سنت، به فیض شهادت نائل امد.

برادر شهید خانزاده تصریح کرد:  سردار جانباز حسین کلاه کج، فرمانده وقت عملیات سپاه سوسنگرد در خاطرات خود درکتاب تجاوز که اغاز شد  نقل میکنند که شهید علی خانزاده اولین شهیدی بود که نحوه روی مین رفتن را به ما اموخت .

وی افزود:شهید علی خانزاده، بسیار مهربان ودر اوج مهربانی ودلسوزی برای هم نوع و سخاوتمندی،ادم جدی بود و درکار پرتلاش وقاطع عمل میکرد، روحیه پهلوانی ونیزبدلیل شجاعت مافوق تصورشان ، ایشان را درجبهه بعنوان شیرمرد می شناختند .

خانزاده با اشاره به  سخنی ازشهید چمران تاکید کرد:برادر خانزاده مجاهده با نفس وقدم نهادن در وادی جهاد اکبر ومجاهده بیرونی وسیر درجهاد اصغر انجام داده است.

وی با بیان اینکه خانواده شهدا همیشه پشتیبان وهمراه رهبری هستند و در راهی که شهدا قدم برداشتن ، قدم بردارند : شهدا راه را نشان دادند و ما با رهبری حکیمانه رهبر انقلاب هیچ عدر وبهانه ای برای سعادت نداریم ودرپیشگاه خدا مسئول هستیم.

وی با اشاره به خاطره سرلشکر عزیزجعغری، فرمانده سپاه درکتاب کالکهای خاکی ،تصریح کرد:سه روز مانده به عملیات امام مهدی عج،۵۹/۱۲/۲۶ آزادسازی غرب سوسنگرد، بین نیروهایمان که متشکل از یک گردان بنام شهید علم الهدی به تعداد تقریبی دویست نفربود دنبال تخریبچی بودیم ولی حتی یک نفرهم پیدا نشد، تا اینکه آمدند وگفتند،یکی میگوید، من تخریبچی ام، گفتم اورا زودبیاورید پیش من، او را آوردند، مردی بود باچشمانی زاغ وسبیلهای پرپشت، جلویم ایستاد، اسمش راکه پرسیدم، اول پکی به سیگارش زدوبعد گفت، چاکرشما علی شیر!البته نام اصلیش علی خان زاده بود گفتم بچه کجایی؟گفت اگرخداقبول کندبچه اهوازیم،گفتم بلدی مین خنثی کنی؟ خیلی مطمئن گفت اره که بلدم، گفتم پس روزعملیات باید جلو نیروها باشی تا مشکل راحل کنی، بالحن آشنای آدمهای داش مشتی گفت اطاعت قربان.ساعت چهار صبح به نیروها بیدارباش دادیم، بعدازخواندن نماز صبح به سمت مواضع دشمن حرکت کردیم، میدانستم دوسر خاکریز دشمن مین گذاری شده به همین علت دستوردادم علی شیرجلونیروها باشه، چند لحظه بعدعلی شیر باهمان هیبت داش مشتی اش امدکنارمن، علی شیر میدانست برای آن عملیات خیلی زحمت کشیده شده و وقت آن رسیده  که زحمتها به نتیجه برسد ولی حرکات علی شیر نشان میداد، اوهرکاره ای که باشدقادربه خنثی کردن مینها نیست ، او قول داده بود مشکل راحل کند ومعلوم بود میخواهد مردانه روی قولش بایستد،چاره ای نبود باید فکری میکردیم. دراین گیرودارعلی شیرزودتراز ماتصمیم گرفت ، اول یک تکبیر بلند گفت وبعدخودش راپرتاب کرد روی مین، مین ها منفجر شدند وعلی شیر در دم به شهادت رسید، نیروها توانستند از انجا عبورکنندوعراقی ها راغافلگیرنمایند، خدا روحش راشادکند اوکاربزرگی انجام داد موفقیت عملیات تاحدزیادی مدیون فداکاری شیرمردی به اسم علی شیر بود.

گوشه ای ازوصیت نامه شهید علی خانزاده ، به نام خدا، اللهم اهدنا الصراط الشهدا، امدیم تا جان ببازیم دست چیست؟ مرد کز سیلی بترسد مرد نیست، در حالی پا دراین عرصه نهادم که ایمان واعتقاد به راهم دارم که راه حسین( ع ) است، به همه وصیت میکنم علی الخصوص برادرانم که به جبهه بیایید واز میهن اسلامی وامام عزیز دست برندارید .

انتهای پیام/ش