ایران مهم‌ترین هدف جاسوسی آمریکا

جام سیاسی؛ به گزارش سایت دویچه وله(DW)، روزنامه گاردین در ادامه افشاگری‌های اخیر درباره “برنامه پریسم” آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) برای شنود گسترده مکالمات تلفنی، رهگیری ارتباطات دیجیتال و جاسوسی در سرویس‌های آنلاین، از برنامه‌ای قدرتمند پرده برداشته که توسط این نهاد مهم اطلاعاتی طراحی شده و حجم عظیمی از اطلاعات به دست آمده از سیستم‌های جاسوسی آمریکا را ثبت، ضبط و تحلیل می‌کند.

روزنامه گاردین روز شنبه (۱۸ خرداد/۸ ژوئن) در گزارشی اختصاصی اعلام کرده به مدارکی فوق‌محرمانه درباره “ابزار داده‌کاوی آژانس امنیت ملی آمریکا” دست یافته است. این ابزار که “مخبر بدون مرز” (Boundless Informant) نام دارد، حجم اطلاعاتی که از طریق شنود مکالمات تلفنی و جاسوسی کامپیوتری از کشورهای مختلف در اختیار ایالات متحده قرار می‌گیرد را روی نقشه‌های ویژه و با جزئیات نشان می‌دهد.

اطلاعات عظیمی که از طریق شنود و رهگیری ارتباطات دیجیتال توسط مخبر بدون مرز به دست می‌آید، در این سیستم داده‌نگاری در آژانس امنیت ملی آمریکا ثبت می‌شود. اطلاعاتی که گاردین از این سیستم منتشر کرده نشان می‌دهد که ایران یکی از مهم‌ترین اهداف این سیستم جاسوسی ایالات متحده است.

این سیستم به کاربرانش در آژانس امنیت ملی آمریکا این امکان را می‌دهد که به سادگی روی نقشه یک کشور را انتخاب کنند و حجم اطلاعات موجود درباره آن را ببینند؛ اطلاعاتی که صرفا با روش‌های پنهان و تکنیک‌های پیشرفته جاسوسی به دست آمده است.

روزنامه گاردین همچنین نقشه‌ای منتشر کرده که در آن کشورهای جهان با طیفی از رنگ‌ها مشخص شده‌اند: کشورهایی که با رنگ زرد و سبز مشخص شده‌اند کمتر هدف این پروژه جاسوسی بوده‌اند و کشورهایی که با رنگ نارنجی و قرمز مشخص شده‌اند، از مهم‌ترین اهداف آن به شمار می‌روند. ایران در این نقشه با رنگ قرمز مشخص شده و بیشترین حجم اطلاعات از طریق تجسس پنهان در ارتباطات دیجیتال از این کشور به دست آمده است.

گاردین می‌گوید فقط در ماه مارس ۲۰۱۳ آژانس امنیت ملی آمریکا ۹۷ میلیارد داده گوناگون از طریق جاسوسی در شبکه‌های کامپیوتری در سراسر جهان به دست آورده که از این میزان بیش از ۱۴ میلیارد داده و گزارش آن مربوط به ایران است. پاکستان با ۵/ ۱۳ میلیارد، اردن با ۷/ ۱۲ میلیارد و مصر با ۶/ ۷ میلیارد داده به ترتیب در جایگاه‌های بعدی قرار گرفته‌اند.

گاردین این اطلاعات را دو روز پس از افشاگری پیرامون برنامه پریسم منتشر کرده که تبدیل به بمب خبری این روزها در سراسر جهان شده است. گفته می‌شود آژانس امنیت ملی آمریکا با برنامه PRISM همه مکالمات تلفنی شهروندان آمریکا و دیگر کشورهای جهان را کنترل می‌کند و گذشته از آن به رهگیری ارتباطات دیجیتال و سرویس‌های آنلاین، از جمله در گوگل، فیس‌بوک، اپل، مایکروسافت، یاهو، اسکایپ و… می‌پردازد.

مدیران این کمپانی‌ها، از جمله مارک زاکربرگ از فیس‌بوک و لری پیج از گوگل، اعطای حق دسترسی به داده‌های سرورهای خود به NSA را به شدت تکذیب کرده و اعلام کردند که هرگز در هیچ مرحله‌ای از چنین پروژه‌ای با مقام‌های دولتی آمریکا همکاری نکرده‌اند. آنها گفتند که حتی نام جنجالی PRISM را هم تا پیش از انتشار گزارش گاردین و واشنگتن‌پست نشنیده بودند.

با این حال باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، با تایید وجود چنین سیستمی در آژانس امنیت ملی گفت که شهروندان آمریکایی هدف این پروژه محرمانه نیستند و همه این اقدامات تحت نظارت کنگره و فقط با هدف تامین امنیت ملی ایالات متحده و مبارزه با تروریسم و تامین امنیت شهروندان این کشور انجام می‌شود.

بسیاری از کارشناسان و فعالان آزادی ارتباطات و حقوق دیجیتال در آمریکا و سراسر جهان، این پروژه NSA را بزرگ‌ترین پروژه نقض حریم خصوصی و آزادی ارتباطات شهروندان در دنیای امروز خوانده‌اند.

مقامات آژانس امنیت ملی آمریکا تا کنون بارها در پاسخ به سوالات نمایندگان کنگره، “شنود و رهگیری گسترده ارتباطات دیجیتال” را انکار کرده‌اند و با توجه به ابعاد جدیدی که ماجرا پیدا کرده، به نظر می‌رسد دولت آمریکا با چالشی بسیار بزرگ مواجه شده و روزهای پرخبری در پیش است.

پیام آمریکا به ایران در جنگ سوریه

جام سیاسی؛ وب سایت خبری بلومبرگ در مقاله‌ای به قلم “ولی نصر” به بررسی عرصه نبرد غیرمستقیم (نیابتی) ایران و ایالات متحده در سوریه پرداخته است. این استاد دانشگاه جانز هاپکینز در یادداشت فوق تصریح می‌کند که در صورت ادامه پیگیری سیاست فعلی ایالات متحده در قبال سوریه در شرایط کنونی، کل منطقه در نهایت تحت سلطه محور روسیه- ایران در خواهد آمد.

چکیده این مقاله را در ادامه این مطلب می‌خوانید:

از تبعات خیزش سوریه، ایجاد امکان شکست راهبردی ایران است. در این سناریو، ایران از طریق سقوط رژیم بشار اسد تضعیف می‌شود؛ نظامی که هم اینک تنها هم پیمان عرب ایران و پیوندی حیاتی با گروه شبه نظامی حزب‌الله لبنان به شمار می‌رود. در این صورت، تهران بیش از پیش به انزوا کشیده شده، در برابر فشار بین المللی برای محدودسازی برنامه هسته‌ای اش آسیب پذیر خواهد شد و عرصه برای بسط نفوذ رقبای ایران، یعنی هم پیمانان ایالات متحده از قبیل ترکیه، قطر و عربستان سعودی گشوده خواهد شد.

در عین حال، باید این واقعیت را نیز در نظر داشت که وقایع سوریه در حال حاضر به سود ایران به پیش می‌رود. رژیم اسد در موقعیت برتر نبردی است که هم اینک در کشور در جریان است. علاوه بر آن، جنگ داخلی سوریه به نوعی دست ایران را در تلاش برای رسیدن به توانایی ساخت جنگ افزار هسته‌ای باز گذاشته است. شرایطی که تا به این جای کار، به سود ایران و مایه شرمساری متحدان منطقه‌ای ایالات متحده، که خیزش سوری‌ها را مورد حمایت خود قرار داده‌اند، بوده است. افزون بر این، روابط ایران با روسیه نیز بیش از پیش تقویت شده و در صورت ادامه سیاست پرهیز از دخالت واشنگتن، چه بسا همین امر بزرگترین نتیجه راهبردی ناآرامی‌های سوریه باشد.

بخشی از محاسبات ایالات متحده که این کشور را از دخالت در سوریه بازداشته مبتنی بر سقوط ناگزیر بشار اسد بوده است. اگرچه، آمریکا به ظاهر تبعات باز گذاشتن مسیر بازگشت اسد را به کل نادیده گرفته است. از همین رو است که ارتش سوریه به کمک جنگجویان حزب‌الله و به لطف سلاح‌های دریافتی از ایران و روسیه، هفته گذشته موفق شد خطوط دفاعی شورشیان در شهر قصیر را در هم بشکند، یک پیروزی نمادین که امید به پایانی سریع برای رژیم کنونی یا راه حل دیپلماتیک برای این بحران را به یکباره نابود کرد.

واقعیت آن است که سوریه هم اینک به صحنه یک جنگ نیابتی بدل شده که نتیجه‌اش، هر چه باشد، سرنوشت نظام منطقه را در آینده تعیین خواهد کرد. در خاورمیانه، بُرد هاله قدرت است که پیشبرد اهداف استراتژیک را مشخص می‌کند. در همین چارچوب، تکتازی حزب‌الله در سوریه ضربه‌ای به قدرت عربستان به شمار می‌رود، که از دشمنان سیاسی حزب‌الله در لبنان حمایت کرده است. یا پیروزی‌های ارتش سوریه هم در عمل ضربه به سعودی‌ها، قطری‌ها و تُرک ها است که تا به امروز همه با سرازیر کردن پول و سلاح از شورشیان پشتیبانی کرده‌اند.

ایالات متحده اما از دیگر سو، از ارائه کمک غیرصلح آمیز به جبهه مقابل بشار اسد خودداری کرده است، بدان معنا که عملیات نظامی، آشکارا، از کادر سیاست آمریکا در زمینه سوریه بیرون بوده است. دولت اوباما به این دلیل از دخالت در سوریه پرهیز کرده است که آن را سراشیبی تند به سوی جنگی تمام عیار دانسته است، امری که در صورت رخ دادن می‌تواند تکراری باشد بر ماجرای پرهزینه عراق در همان نزدیکی.

اما آنچه در این میانه چندان مورد توجه قرار نگرفته این واقعیت است که از رهگذار دوری از دخالت نظامی در سوریه، دولت فعلی ایالات متحده در واقع پیامی ضمنی و آشکاری را نیز ارسال می‌کند که علیه ایران هم به سراغ گزینه نظامی نخواهد رفت، هرچند باراک اوباما، رئیس جمهوری ایالات متحده، تاکنون بارها تکرار کرده است که وقتی موضوع جلوگیری از دستیابی ایران به جنگ افزار هسته‌ای مطرح باشد، “هیچ گزینه‌ای از روی میز حذف نشده است”.

به همین ترتیب زمانی که مقام‌های آمریکایی می‌گویند گزینه‌های پیش رو برای دخالت در سوریه به دلیل وجود سامانه پدافند هوایی سوریه محدود است، در واقع تأیید می‌کنند که از چنین سامانه‌ای در ایران نیز بیم دارند.

اگر زمانی امیدی معقول و واقع گرایانه وجود داشت که جنگ داخلی سوریه، ایران را به گوشه انزوا خواهد کشاند، با این اوصاف، چشم انداز چنین حالتی به شدت کم فروغ شده است.

در همین حال، روسیه با ادامه پشتیبانی از رهبر سوریه، موفق می‌شود تصویر هم پیمانی ثابت قدم را از خود ترسیم کند که در برابر فشار بین المللی خللی به عزم خود راه نمی‌دهد. افزون بر این، موضع مشترک ایران و روسیه در قبال سوریه به عمیق‌تر شدن هرچه بیشتر روابط دو کشور کمک کرده و هر چقدر موضوع سوریه کشدارتر شود، این ائتلاف قوی تر خواهد شد.

روسیه نیز مانند ایران از تسلط سُنی‌ها بر جهان عرب بیمناک است، چرا که به باور مقام‌های کرملین، چنین روندی به تندروی اسلامی در مناطق مسلمان نشین روسیه دامن خواهد زد. روس‌ها سوریه را از لنز جنگ چچن می‌بینند و ترکیه، قطر و عربستان سعودی را مسئول حمایت از تندروی مسلمانان سُنی مذهب مناطق قفقاز، آسیای مرکزی و اینک، خاورمیانه می‌دانند. از دید مسکو، روسیه در کنار ایران علیه متحدان ایالات متحده آمریکا، در جنگی نیابتی ضد تندروهای سُنی مذهب وارد شده است.

اگر بلوک روسیه-ایران در سوریه موفق شود، تأثیر این نفوذ به نقاط دیگر منطقه نیز گسترش خواهد یافت و برای مثال، به خلیج فارس نیز خواهد رسید. شایان یادآوری است که روسیه در ماه فوریه امسال از حزب الوفاق، حزب شیعه مخالف دولت بحرین، برای بازدید از مسکو دعوت به عمل آورد.

کوتاه سخن آنکه، شاید این روزها در خلال صحبت از تمرکز بر روی آسیا به جای خاورمیانه، ایالات متحده به صرافت آن افتاده باشد که خاورمیانه و دردسرهایش را پشت سر بگذارد. اما اگر چنین نیز باشد باید این احتمال را نیز مد نظر قرار داد که این حالت چیزی بیش از آرامش پیش از طوفان نخواهد بود و چه بسا میراث سیاست کنونی آمریکا در قبال سوریه در نهایت کُل این منطقه را به زیر محور سلطه ‪جوی “روسیه-ایران” بکشاند.

برافراشته شدن پرچم بارگاه امام حسین (ع) در «القصیر»

جام سیاسی: جنگجویان “حزب الله” لبنان که در دفاع از مناطق شیعه نشین سوریه در منطقه “القصیر” و همچنین باز کردن راه استراتژیک مقاومت از سوریه به لبنان، کنار ارتش سوریه با تروریست های مسلح جنگیده و منطقه فوق استراتژیک “القصیر” را آزاد کرده اند؛ پس از این پیروزی قاطع، پرچم بارگاه “سیدالشهداء” (ع) را بر مناره مسجد امام حسن مچتبی (ع) در این شهر برافراشتند.

شبکه سعودی العربیه در تحریفی آشکار و تعجب برانگیز، اعلام کرد: «به دلیل اینکه شیعیان در “القصیر” پرچم “امام حسین” [(ع)] را بر فراز مسجد “عمر بن خطاب”  برافراشته اند؛ در واقع عناصر “حزب الله”، القصیر را شهری شیعی اعلام کرده اند»!

جالب اینجا است که شبکه معروف به “العبریه”، تحریفی آشکار در نام بردن از  مسجد امام حسن مجتبی (ع) کرده است و ناگفته پیداست که تنها هدف این خبر رسانی خبیث، ایجاد اختلاف مذهبی برای رسیدن به اهداف شوم شیخ نشینان مرتجع عربی و اربابان سفاک آن هاست.

شایان ذکر است جنگجویان جان بر کف حزب الله لبنان آنگونه که در فیلم ویدیوئی در ذیل پیداست؛ هنگام برافراشته ساختن پرچم بارگاه امام حسین (ع) اقدام به فرستادن صلوات، و فریاد صاحب پرچم، «هیهات منا الذله» را سر دادند.

در جایی دیگر از این فیلم، یکی از عناصر مومن حزب الله فریاد می زند: « ما فرزندان علی (ع)هستیم، ما سربازان حسین (ع) هستیم، ما سربازان علی هستیم.»

۱۰۶