پیارم به نقل از پایگاه بصیرت:چهارشنبه گذشته خبرگزاری‌های مختلف از حمله خمپاره‌ای از خاک سوریه به یکی از روستاهای مرزی ترکیه خبر دادند و اعلام کردند در این حمله، پنج شهروند ترک کشته و چند نفر دیگر زخمی شده‌اند.

دمشق با موضع‌گیری در برابر این خبر اعلام کرد این حمله را افراد ناشناس انجام داده‌اند و تحقیق برای شناسایی عاملان این حمله را آغاز کرده است. دولت ترکیه نیز بدون توجه به موضع دولت دمشق، مناطق مرزی سوریه را بمباران کرد و سازمان ملل نیز سوریه را محکوم کرد و ناتو هم با برگزاری نشست کم‌اهمیتی، به بررسی موضوع پرداخت و در نهایت روز جمعه نیز مرزهای سوریه و ترکیه آرام شد. ترکیه که از مدت‌ها پیش، تلاش گسترده‌ای را برای تحریک ناتو و واداشتن آن به حمله نظامی به سوریه آغاز کرده بود، با استفاده از فرصت درگیری به‌وجود آمده، لایحه‌ای را در مجلس ترکیه به تصویب رساند که براساس آن، نیروهای نظامی ترکیه مجاز به عملیات برون‌مرزی باشند. این اقدام ترکیه که با مخالفت برخی از احزاب و گروه‌هایی از مردم ترکیه مواجه شد و برخورد سرد ناتو با درگیری مرزی ترکیه و سوریه را به‌دنبال داشت، تا حدودی اردوغان را که سردمدار مسئله بود، متوجه کرد که راه انداختن یک جنگ دیگر در منطقه، آن طور که وی می‌خواهد و تصور می‌کند، کار ساده‌ای نیست؛ از این‌رو پس از سفر رحیمی، معاون رئیس‌جمهور ایران، به ترکیه و دیدار با اردوغان و دعوت وی به خویشتن‌داری و دوری از گزینه جنگ، اردوغان با تأکید بر اینکه ترکیه جنگ‌طلب نیست و ما نتیجه جنگ‌افروزی در نزدیکی مرزهای خود در عراق و افغانستان را شاهد بودیم، گفت: «ترکیه خواهان توقف فوری خونریزی‌ها و برادرکشی در سوریه است، ما نمی‌خواهیم نظاره‌گر کشتار برادران سوری خود باشیم.» این موضع‌گیری اردوغان را نمی‌توان تغییر راهبرد ترکیه در قضیه سوریه دانست، بلکه بیشتر موضع‌گیری مقطعی و مصلحتی و متأثر از فضای ایجاد شده است؛ ولی با این حال، ضمن انتظار ادامه سیاست تنش‌آفرین و براندازانه ترکیه علیه سوریه باید به این موضوع نیز توجه داشت که برخی عوامل به‌ظاهر کم‌اهمیت می‌تواند با مانع ایجاد کردن بر سر راه راهبردها مسیر آن‌ها را تغییر دهد. چنین عواملی در منازعه ترکیه و سوریه کم نیستند.