پیارم به نقل از پایگاه بصیرت:دوره جدید تشدید تحریم ها که در واقع یک جنگ اقتصادی است، شباهت هایی با دوران هشت ساله دفاع مقدس دارد که اهداف دشمن با همان شیوه های ناجوانمردانه در هر دوره قابل تشخیص است و از سوی دیگر در مقابله با آن می توان از تجارب ارزنده آن دوران سود جست. به عبارتی، همان گونه که جمهوری اسلامی توانست در مقابل جنگی همه جانبه که همزمانی آن با تحریم، نابرابری ها را نیز تشدید می کرد، مقاومت کند، امروز هم قادر به مقابله با دشمن و خنثی سازی جنگ اقتصادی با تکیه بر اقتصاد مقاومتی است که همچون دفاع مقدس با مقاومت در برابر تجاوز سهمگین دشمن و در چارچوب گفتمان مقاومت و ایستادگی قابل تبیین و اجرا است.

گفتنی است تحریم اقتصادی پیش از جنگ و همزمان پس از تسخیر لانه جاسوسی آمریکا با بلوکه کردن دارایی های کشورمان و عدم تحویل کالاهای خریداری شده از جمله تسلیحات و مهمات جنگی آغاز و در زمان دفاع مقدس ابتدا با تحریم تسلیحاتی و سپس تهدید صادرات نفتی و کاهش قیمت نفت و سختگیری نسبت به ارسال تجهیزات و لوازم معمولی تشدید شد. به عنوان مثال وقتی کشورمان مقداری سیم خاردار به سفارش ارتش از کشور یوگسلاوی سابق تهیه کرد، پس از ورود به شوروی سابق، متوقف شد و دو سال بعد سفیر شوروی پس از مواجه شدن با بمباران مناطق مسکونی در شهر تهران بودکه نوید اجازه عبور آنچه تسلیحات خریداری شده می نامید یعنی همان سیم های خاردار توسط شوروی را داد. یا بالاتر از آن ژاپنی ها در عین سود اقتصادی از فروش وانت تویوتا با تصور استفاده آن در جبهه های جنگ، از فروش به ایران خودداری می کرد و در دنیا تنها دو کشور یعنی بلغارستان و کره شمالی به ما تسلیحات نظامی می فروختند که بعدها بلغارها از فروش مستقیم خودداری کردند و لذا جمهوری اسلامی مجبور بود از کشور سوریه به عنوان واسطه یا به عبارتی بارانداز واسط استفاده کند و با همکاری و دستور مستقیم رئیس جمهور فقید سوریه مرحوم حافظ اسد، از سوله هایی در فرودگاه دمشق به عنوان انبار مهمات استفاده می شد.

اما برخلاف تصور دشمنان که شرایط نابرابر در جنگ و استفاده از حربه تحریم به نفع دشمن بعثی را عامل شکست و از پای در آوردن جمهوری اسلامی می دانستند، مردم شریف ایران توانستند با تکیه بر عواملی که باید آن را در گفتمان مقاومت برآمده از انقلاب اسلامی و فرهنگ و تفکر دینی، جست وجو کرد هشت سال مقاومت را رقم زده و بدون دادن امتیازی به دشمن، از جنگ سرافراز و غیرتمند خارج شود. آنچه نصیب صدام متجاوز و هم پیمانان منطقه ای و فرامنطقه ای او که امروز هم در مقابل ایران اسلامی هستند، شد، پشیمانی و بدنامی بود که گرچه سرنوشت صدام عبرت آموز شد، اما گویا همپیمانان او عبرت نیاموخته اند. مهم ترین عواملی که این مقاومت سرافراز انه را پدید آوردند. عبارت بودند از؛

۱- وجود فرماندهان و مدیرانی چابک، ریسک پذیر و شجاع در جنگ که هیچ گاه تحریم و کمبود، در روحیه و انگیزه آنان تأثیر نگذاشته و آموزه برآمده از فرهنگ دینی و انقلابی و مکتب امام خمینی(ره) یعنی ادای تکلیف و جهاد در راه خدا، راهنمای عمل آنان بود.

۲- استفاده از مزیت های بومی برای جبران کمبودها و ضعف های برآمده از تحریم که به عنوان مثال تکیه بر نیروی پیاده و استفاده از تاریکی شب برای حمله به دشمن که جایگزین نیروی زرهی و مکانیزه شده بود و می توانست نابرابری در تعداد تانک، نفربر و خودروی زرهی را جبران کند.

۳- ابتکار عمل و جایگزینی ادوات و تجهیزات داخلی و بومی به جای ادوات و تجهیزات تحریمی که استفاده از پل های خیبری به جای پل های نظامی که انحصار آن در دست شوروی و آمریکا و سه کشور اروپایی بود، نمونه معروف این ابتکار عمل بود.

۴- اقدام به تولید داخلی تسلیحات و مهمات همزمان با جنگ در برابر دشمن که بجای یأس و تسلیم در برابر شرایط سخت و نابرابر جنگی و تحریم دشمن، ایده تولید مهمات پیشرفته در بحبوحه عملیات ها پدید می آمد. به عنوان مثال شهید حسن تهرانی مقدم برای کمک به رزمندگان اسلام در شکستن دژ مرزی خرمشهر ایده استفاده از موشک فوینکس را با سوار کردن بر روی وانت تویوتا پیاده سازی و تست کرد که البته به فاصله اندکی پس از شلیک به زمین اصابت کرد ولی ادامه آن به آزمایش موشک های بالستیک منتهی شد.

۵- اعتماد به نیروهای خودی و باور به توانایی برای رسیدن به هدف و ساختن تسلیحات و مهمات موردنیاز که حرکت برای ساختن موشک تاو برای مقابله با زرهی دشمن در شرایطی رقم خورد که کارشناسان کره ای از وابستگی کشورمان به خرید فشنگ کلاش تعجب می کردند، ولی آقای رفیق دوست با جمع آوری تعدادی از نیروهای تحصیل کرده و بردن آنان خدمت حضرت امام(ره) اعلام داشته بود اگر کارشناسان غربی با فسفرهای الکلی و آلوده می توانند تسلیحات مدرن تهیه کنند، تحصیل کردگانی که عده ای اهل نماز شبند چرا نتوانند چنین کارهایی انجام دهند؟ که حضرت امام نیز ارزش اگر بخواهیم می توانیم را بالاتر از ساخت موشک دانسته بودند و این آغاز ایده ی تبدیل راکت به موشک بود.

۶- اطمینان و اعتماد به تولیدات داخلی که گرچه همراه با ریسک بود، اما آزمایش واقعی موشک انداز آر پی جی و خمپاره انداز و گلوله خمپاره و توپ ایرانی که از اواسط جنگ ساخته می شد، در میدان جنگ بود و رزمندگان با به کارگیری و رفع تدریجی معایب و نواقص به آن اعتبار بخشیدند و لذا در حالی که در اول جنگ به فشنگ کلاش و گلوله توپ و خمپاره وابسته بودیم، در آخر جنگ تولید آن با استاندارد و لیسانس ایرانی برای برخی کشورهای خریدار هم قابل اعتماد به حساب می آمد.

۷- ایجاد هم افزایی با استفاده از ظرفیت های موجود که مرتبط ساختن صنایع نظامی کشور با صنایع موجود مثل تهیه آلیاژهای فولادی از کارخانجات داخلی و یا صنایع شیمیایی و حتی پتروشیمی برای تولیدات جنگی نمونه آن است.

۸- توجه به اصل بهره وری و استفاده چند منظوره از دستگاه ها و صنایع در اختیار که نه تنها نیاز به منابع جدید برای تولیدات جدید را مرتفع می کرد، بلکه با پایان جنگ امکان تبدیل آن به صنایعی برای کاربرد در سازندگی وجود داشت. به عنوان مثال بخشی از صنایع نیمه سنگین دفاعی پس از جنگ به تولید تجهیزات لازم برای ساخت سیلو، سد و صنایع نفتی اختصاص یافت. همین صنایع در زمان جنگ نه تنها به تعمیرات اساسی و ساخت توپ و کاتیوشا می پرداخت بلکه در پیشبرد ایده تولید توپ خودکششی هم ایفای نقش می کرد.

۹- دور زدن تحریم ها و تأمین تسلیحات و ادوات موردنیاز از کانال های مختلف که حتی کشور آلمان تعدادی بیسم تاکتیکی پی آر سی ۷۷ را به ما فروخت، گرچه رمزکننده های آن را به عراق داد و ما هم البته برای خنثی سازی این خیانت آلمان ها، به عرصه اقدامات الکترونیک هم وارد شده و تعداد کانال های آن را دو برابر کردیم تا امنیت آن در برابر شنود دشمن تقویت شود. با تکیه بر عوامل فوق بود که محاسبات دشمن به هم ریخت و دشمنی که برای حمله به ایران اسلامی چندین برابر توان نظامی ما، ایجاد آمادگی کرده و در طول جنگ از پشتیبانی متحدان جهانی در دو قطب سرمایه داری و سوسیالیستی و حمایت و پشتیبانی کشورهای عربی منطقه به جز سوریه برخوردار بود، به هیچ کدام از اهداف خود نرسید و کشورمان توانست هشت سال در برابر این دشمن و متحدانش مقاومت کند و اعتماد به نفس برآمده از انقلاب اسلامی و مکتب ولایت، در جنگ افزایش یافته و در کنار این آموزه دفاع مقدس که باید روی پای خود بایستیم، درخشش نیروهای مسلح در عرصه خودکفایی و سازندگی کشور رقم خورد.

ناگفته نماند که در آن دوران هم برخی عناصر داخلی مخالف پشتیبانی بیشتر از جنگ و مدافعان کشور بودند و دولت متأسفانه درصد پایینی از بودجه های جنگی را تأمین می کرد که گفته می شود افرادی مثل بهزاد نبوی در چنین خیانتی نقش محوری داشته اند. همان کسانی که در فتنه ۸۸ نیز خیانت کردند و چنین پدیده ای برای امروز هم دارای عبرت هایی است که در تحریم باید مواظب نفوذی ها و خائنان هم بود.