شبکه اطلاع رسانی هرمز که یکی از رسانه های پرقدرت و پرمخاطب استان هرمزگان است و نقش بسزایی در کمک به اهداف نظام و انقلاب دارد روز گذشته در گزارشی به تنش های بین مدیران سازمان منطقه آزاد قشم و استعفای اعضای هئیت مدیره این سازمان پرداخت که با واکنش غیر حرفه ای روابط عمومی سازمان منطقه آزاد روبرو شد .

به گزارش شبکه اطلاع رسانی هرمز؛ روابط عمومی سازمان منطقه آزاد قشم درکانال خبری خود در یادداشتی به قلم خداداد ابراهیمی در یک حمله تند و بی رحمانه به این خبر واکنش نشان داده است و خبرنگاران منتقد را با الفاظ ناشایست هم ردیف با اراذل و اوباش شیاد و شرابخوارمست می داند و آنها را عربده کش با شمشیر قلم و شارلاتان عنوان کرده است !!!

در قسمتی از این جوابیه تند خطاب به خبرنگاران منتقد آمده است : این گروه که اغلب فاقد دانش رسانه‌ای و روزنامه نگاری هستند، عربده کشی با شمشیر قلم و شارلاتان‌بازی در عرصه روزنامه نگاری و خبرنگاری را فتح بابی برای نیل به مطامع و ویژه‌خواری خود تلقی می‌کنند.

به طور کلی همه این قضایا را تحت عنوان شجاعت خبرنگاری، بی‌باک بودن، دفاع از حقوق مردم، دفاع از دین، ادعای روشنفکری، کسب وجهه قهرمانی و غیره تعبیر و تفسیر می‌کنند. در واقع باید گفت که همه این منفی‌بافی‌ها و واژه‌نگاری‌های بی‌عیار، کلنگ‌کاری، بیهوده‌کاری و نوعی هرزنویسی بیش نیست.

در بخش دیگری از این یادداشت روابط عمومی سازمان منطقه آزاد قشم پا را از گلیم خود درازتر کرده است و از رسانه ها میخواهد قبل از انتشار مطالب خود از این مرجع استعلام نموده و بازیچه این جریانات نگردند !!!

سوالی که به ذهن همگان خطور میکند این است که آیا روابط عمومی سازمان منطقه آزاد صلاحیت استعلام دهی به اصحاب رسانه را نیز دارد ؟ آیا این رفتارتوهین به رسانه ها نیست ؟

عدم رضایت مردم در خدمت دهی ، مسولان قشم را برآن داشت که با برگزاری مجالس متعدد این نارضایتی ها را کمرنگ کنند تا مردم رای اعتماد خود را بار دیگر به اسم روحانی به صندوق بیاندازند اما کشمکش های موجود بین مدیران این سازمان همه ی برنامه های آنها را برهم زد .

جالب هست بدانید همین مسوول روابط عمومی سازمان منطقه آزاد قشم در بدو ورود به این جزیره هنوز عرق از پیشانیش خشک نشده بود جلو چشم هزاران بانوی تحصیل کرده و جویای کار در این منطقه خانم خود را با لابی به کرسی یکی از سمت های این سازمان نشاند !

اگر مطبوعات را ابزاری برای دیده‌بانی حوزه‌های مختلف و عملکرد مسئولان، مدیران و دست‌ اندرکاران سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی- هنری بدانیم، به تبع بازتاب عملکرد مثبت و منفی این بخش‌ها را هم باید از جمله وظایف مطبوعات در نظر گرفت نه اینجا وقتی عمکرد مثبت را رسانه ها به معرض دید عموم می گذارند مسولان خرسند و وقتی عملکرد منفی آنها را به نمایش می گذارند با الفاظ بی رحمانه به رسانه ها توهین کنند .

به نظر می‌ رسد جریانی که در سال‌های اخیر به افزایش رپورتاژ آگهی‌ها و نزدیکی رسانه های قشم به سازمان منطقه آزاد که از آن‌ها به اشتباه گزار‌ش‌های پشت صحنه تعبیر می ‌شود منجر شده است که برخی رسانه ها ارزشی خواسته یا ناخواسته به دام این افراد سودجو و منفعت طلب گرفتار شوند و خواسته های خود را با ابزار رسانه ای برای گمراه کردن افکار عمومی به نمایش بگذارند .

امید است خانه مطبوعات استان هرمزگان و خانه مطبوعات قشم که یکی از وظایف اصلی آن حمایت از رسانه ها است به این موضوع که توهینی آشکار به رسانه های است ورود کند و نگذارد یاوه گویان چهره اصحاب رسانه را در افکار عمومی خراب کنند .

رسانه و هرزنگاری زنگیان مست

در سپهر رسانه‌ای و مطبوعاتی کشور، در دهه اخیر متاسفأنه به لحاظ تکثر و فربه‌شدن شاکله مطبوعات و ظهور بی‌رویه و بدون معیار وبلاگ‌ها، سایت‌ها و پایگاه‌های خبری، با عملکرد نامطلوب و غیر حرفه‌ای برخی رسانه‌ها و مطبوعات، فحاشی، دروغ‌پردازی، هتک حرمت، حمله به مسئولان، توهین به پیشکسوتان و خدشه‌دار نمودن شان و منزلت شخصیت‌های حقیقی و حقوقی به بهانه به اصطلاح ایفای رسالت رسانه‌ای و اطلاع‌رسانی باب شده است‌. روند این بیماری رسانه‌ای روز‌به‌روز در حال افزایش بوده و ساحت مقدس حوزه مطبوعاتی و اطلاع‌رسانی را ناخوشایند نموده است‌. برخی از این زنگیان مست تیغ دودم خود را ناشیانه و به هرسمتی به چرخش درمی آورند و در واقع خود‌زنی و دگرزنی را با یک ضربه به فرجام می‌رسانند. آنان به زمین وزمان ناسزا می‌گویند، تهمت می‌زنند، خبرسازی می‌کنند، تحلیل بی‌مایه سرهم می‌کنند، خود نتیجه‌گیری می‌کنند و بالأخره به قضاوتی غیر منصفانه و یکطرفه دست می‌زنند و به قول معروف؛ خود گویی و خود خندی، عجب مرد هنرمندی!

این گروه که اغلب فاقد دانش رسانه‌ای و روزنامه نگاری هستند، عربده کشی با شمشیر قلم و شارلاتان‌بازی در عرصه روزنامه نگاری و خبرنگاری را فتح بابی برای نیل به مطامع و ویژه‌خواری خود تلقی می‌کنند. به طور کلی همه این قضایا را تحت عنوان شجاعت خبرنگاری، بی‌باک بودن، دفاع از حقوق مردم، دفاع از دین، ادعای روشنفکری، کسب وجهه قهرمانی و غیره تعبیر و تفسیر می‌کنند. در واقع باید گفت که همه این منفی‌بافی‌ها و واژه‌نگاری‌های بی‌عیار، کلنگ‌کاری و بیهوده‌کاری و نوعی هرزنویسی بیش نیست. آنان با ردیف کردن واژه‌های سبک و سخیف و عبارت‌های بی‌وزن و بی‌محتوا بیشتر شبیه کارگرانی عمل می‌کنند که فقط با سنگ چینی، دیوار تفرقه و بی‌اعتمادی فراروی مردم و مسئولان بنا می‌کنند. این امر اغلب از کانال خبرنگارنماهای غیرمسئول و پادو‌های مطبوعاتی و رسانه‌ای، آن هم به سفارش مافوق خود و در قبال دریافت مبلغی پول صورت می‌گیرد.

هرچند که اینان در نهایت با چاپ و انتشار تکذیبیه که خود نوعی غلط‌نامه تلقی می‌شود، از زیر بار جرائم قانونی و قضایی این اقدام ناجوانمردانه خود رهایی می‌یابند، اما بی‌گمان در برابر تاریخ ونسل فردا همواره شرمسار و سرافکنده خواهند ماند. امروزه تسامح و تساهل در اجرای قوانین مطبوعاتی و رسانه‌ای، موجب هرزنگاری زنگیان مست شده است‌. از این رو، صاحب نظران، اساتید حوزه رسانه و نیز اصحاب واقعی رسانه و مطبوعات انتظار دارند که بساط راهزنان فرهنگی برچیده شده و رایزنان فرهنگی متعهد در فضای رسانه ای کشور تکریم و تجلیل شوند.

از سوی دیگر، عدم نظارت مستمر و جدی دولت، بی‌تقوایی برخی اصحاب رسانه، کارکردهای منفی برخی احزاب سیاسی در عرصه مطبوعات، مالکیت غیرحرفه‌ای رسانه‌ای، فعالیت قلم‌های مسموم و اندیشه‌های ناپاک و در نهایت خلا‌های قانونی در حوزه رسانه و مطبوعات منجر به ظهور این اتفاق نامبارک شده است. این درحالی است که ترویج ارزش‌های انسانی و الهی، فضائل اخلاقی و کرامات انسانی از جمله نیازهای فطری است که هر کس آن را می‌پسندد و تحقق عمومی آن را آرزو می‌کند. این رسالت اساسی، همان هدف والایی است که همه انبیا و اوصیا آن را دنبال می‌کردند و در تحقق آن تلاش وصف ناپذیری از خود نشان می‌دادند. رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند: «إنّما بُعِثتُ لاُتَمِّم مَکارِمَ الأخلاقِ؛ همانا مبعوث شدم تا اخلاق انسانی را کامل کنم». امروزه در جهان غرب «منفی‌گرایی» و «جنجال‌آفرینی»، بخصوص در نظام های سکولار ‌رسماً از ارزش‌های خبری محسوب می‌شوند. آنان با طرح موضوع «مخاطب را باید مجذوب کرد و او را خرسند نمود.» رسانه‌ها را به «سوژه‌سازی»، «حادثه‌پروری» و «عوام‌گرایی» سوق می‌دهند، و با به زیر پاگذاشتن اخلاق و بداخلاقی حرفه‌ای درخدمت بنگاه‌ها و سازمان‌های سیاسی و اقتصادی و غیره قرار دارند. آنان درصدد کسب شهرت، جذب مخاطب پرشمار و نفوذ در میان آنان هستند‌. هرچنددر این رهگذار حریم خصوصی افراد نادیده گرفته شود، یا آبروی کسی به بازیچه گرفته شود، یا گفتن دروغی لازم باشد و یا عفت قلم پاس داشته نشود. درحالی‌که برای نیل به اهداف مطلوب رسانه‌ای و حفظ کرامت انسانی و نیز جلب اعتماد مخاطبان باید با پایبند بودن به اخلاق حرفه‌ای و تهذیب رسانه‌ای فعالیت‌های مطبوعاتی و فرهنگی، نمودی انسانی و آرمانی داشته باشند. حال وقت آن فرارسیده است که مسئولان ذیربط و جامعه رسانه‌ای کشور با ترسیم منشور اخلاق حرفه‌ای و اقتدار در اجرای قوانین رسانه‌ای همه رسانه‌ها و مدیران خود راموظف کنند این اصول را به زیر مجموعه‌های خود آموزش دهند. ازیک سو،‌ رسانه‌ها باید آن قدر با اخلاق و اصول و ارزش‌های اخلاقی جامعه آشنا باشند که بداخلاقی‌ها را در رسانه‌ها منتشر نکنند و از سوی دیگر،‌ باید رسانه‌ها به اندازه کافی مستقل و بی‌طرف باشند تا اعتبار و منزلت حرفه‌ای خود را حفظ کنند. این دیدگاه معتقد است که بهترین رسانه، آن است که منافع عمومی و ملی مردم را در نظر بگیرد؛ به‌طوری‌که آحاد مردم، خود را در بیانیه‌ها، برنامه‌ها و تولیدات مختلف فرهنگی و رسانه‌ای آن شریک بدانند رسانه باید در بحران‌های مختلف، مردم را دلگرمی دهد و به آن­ها راهکارهایی ارائه کند و در یک کلام، هرچند رسالت اصلی اش ایجاد پل ارتباطی بین مردم و حاکمیت است؛ اما در نهایت میان مردم و از مردم باشد گرچه افرادی خاص آن را اداره نمایند.از ویژگی‌های برجسته رسانه، توجه به حقیقت و واقعیت هایی است که در زندگی جوامع و افراد می‌گذرد. رسانه‌ها باید در جهت بهبود و ساماندهی آن، حرکت مثبت انجام دهند و از دروغگویی، غلو، اغراق و دگرگونی حقایق بپرهیزند و جانب داری به ناحق از فرد و یا گروه خاص نکنند. توجه به تطهیر نفس مخاطبان، بیان حقایق و واقعیت‌ها، نشاط انگیزی و امید باوری، رعایت عفت عمومی، تربیت و رشد فکری مخاطبان، ایجاد آرامش و اطمینان، معرفی الگوها و اسوه‌های اخلاقی را نصب‌العین قرار دهند. شفافیت خبری و عدم تحریف حقایق، پرهیز از افشای اسرار مردم و حاکمیت، که گاه مصالح ملی را به خطر می‌اندازد، پرهیز از اشاعه و پخش منکرات، دوری از استهزا و تمسخر افراد و یا گروه‌ها، که حیثیت فردی و جمعی را به خطر می‌اندازد، پرهیز از تفرقه و جدایی بین افراد و گروه‌ها، خودداری از طرح مسائل نژادی و قبیله‌گرایی، پرهیز از تعرض به آبروی مردم، اقتدار رسانه‌ها و مطبوعات و نیز اعتماد مخاطبان را جلب خواهد کرد.

بی‌گمان چنین رسانه‌هایی از مطلوبیت، محبوبیت و موفقیت‌های پایدارحرفه‌ای در بین آحاد مردم بهره‌مند خواهند شد و مسئولانه و خردمندانه تنفس در فضای پاک سپهر رسانه‌ای کشور را به ارمغان خواهند آورد.

برگرفته از:خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) – یادداشت روز