اسم من ((گوجه )) است !
براى اعصاب مفیدم .
خشک شده من درمان کم خونى است .
درمان بیمارى شب کورى هستم .
جهت معالجه نقرس ، رماتیسم و تصلب شرائین مرا تجویز کنید…
فارسى من ((گوجه )) است به اقسام ریز و کوچک ، به من آلوچه سنگ – الوچه آلنج و آلوى کوهى هم مى گویند. عربى من ((ادرک )) است و در بعضى از کتابهاى پزشکى قدیم به اسامى نیسوق و نیشوق هم از من یاد شده است .

خواص سبزیجات-خواص میوه ها سبزیجات و سلامت – خواص گوجه سبز از اسرار خوراکیها

من انواع و اقسام داشته و با آلونیز قرابت و نزدیکى دارم . بهترین نوع من گوجه برقانى است که پوست آن به آسانى جدا مى  شود و نوع دیگر من گوجه گلستان است که در خراسان مى روید و رنگ آن سبز بوده ، کمتر قرمز مى شود. نوع پیشرس من گوجه سبز است که به نام گوجه گیلانى ، و گیلانى گوجه معروف است و اولین میوه اى است که در فصل بهار به بازار مى آید. این خاصیت مسهلى ندارد. معذلک با یبوست مزاج مى جنگد. من به رنگ هاى سبز و زرد و قرمز ظاهر میشوم . رنگ من ترکیبى شبیه جوهر زردک است که در بدن تبدیل به ویتامین (آ) مى شود و به همین جهت است که انواع من براى درمان شبکورى و رشد بدن مفید است – مقدار این ویتامین در انواع زرد و قرمز من بیشتر است . علاوه بر جوهر زردک ، من داراى ویتامین هاى ((ب )) و ویتامین ((ث )) هستم ، به این جهت براى اعصاب مفید بوده و مسکن التهاب صفرا مى باشم . من داراى املاح زیادى از قبیل آهن – کلسیم – فسفر – منیزى – پتاسیم – سدیم و منگنز مى باشم . من از میوه هاى خنک بوده و این خاصیت در انواع ترش من بیشتر است . اقسام درشت من خاصیت نرم کننده دارند، ولى در این خاصیت هرگز به پاى آلو نمى رسند. خشک شده آنها که بیشتر به نام آلوچه خشکه فروخته مى شود، درمان خوبى براى ضعف اعصاب و کم خونى است ، اقسام مختلف من براى معالجه نقرس – رماتیسم و تصلب شرائین تجویز شده اند، همگى پیشاب آور بوده ، و اعمال کلیه را تنظیم مى نمایند.
جوشانده ۲۵ تا سى گرم برگ درخت من ، کشنده کرم معده بوده و این خاصیت در مغز هسته من نیز مى باشد – سابقا جوشانده برگ مرا به عنوان تب بر مخصوصا براى مبتلایان به بیماریهاى ریوى تجویز مى کردند. برگ من نفاخ بوده ، و براى معده مضر است ، مگر آنکه همراه با یک مسهل خورده شود و براى این کار سابقا گلقند را تجویز مى کردند.
اقسام آلو
اقسام آلو تمام ترکیبات و خواص مرا داشته و به اضافه ملین خوبى مى باشند. خاصیت غذایى زیادى داشته و نیروبخش هستند و مى توان آنرا غذاى مخصوص ورزشکاران قرار داد. آلوى خشک قند زیادى دارد و براى مبتلایان به

مرض قند

خوب نیست . ولى گوجه فاقد قند بوده ، و

قند خون

را کم مى کند. مغز هسته و برگ درخت آن نیز داراى خاصیت ضد کرم است .
خاصیت مسهلى آلو مربوط به ماده چسبنده و املاح و سلولز آن مى باشد و به همین جهت مى توان گفت براى مداواى یبوست غذایى مفیدتر از آلو و

انجیر

نیست و این خاصیت در

انجیر

خشک و آلوى خشک زیادتر است . خوردن آلو قبل از غذا براى مبتلایان به سر درد و تبهاى صفراوى سودمند مى باشد. تخامه اى که بعد از خوردن آجیل در معده پیدا مى شود، دوایى بهتر از آلوى خشک خیس کرده ندارد. لواشک آلو که از انواع کوهى ساخته میشود، اگر تمیز تهیه شده باشد پاک کنندهى روده و شکم خواهد بود. صمغع درخت گوجه و آلو به صمغ فارسى معروف است ، گرم تر از صمغ عربى بوده و براى سرفه مفیدتر مى باشد. خرد کننده ى سنگهاى کلیه و مثانه و  سنگهاى صفراوى است ، براى التیام زخم بسیار نافع بوده ، و سرمه ى آن براى کم کردن فشار چشم تجویز شده است . به این انگم و سایر صمغ ‌هاى درختى به نام فارسى گوج گویند و گویا کلمه گوجه از این نام گرفته شده باشد.