اسم من ((ترخون )) است !
دشمن سرسخت بیمارى هاى عفونى ، بخصوص وبا هستم .
جویدن من ، میکرب طاعون را نیز از شخص مى راند.
اشتهاآورم و رطوبت هاى بدن را جذب مى کنم .
براى تسکین درد معده مفیدم .
درمان کننده دردهاى رماتیسمى بوده و براى اعصاب مفیدم .

خواص سبزیجات-خواص میوه ها سبزیجات و سلامت – خواص ترخون فواید دارویی ترخون

در فارسى اسم من ترخانى بود، بعد آنرا معرب کرده ، ترخون و طرخون نوشتند. همراه با نعنا به بازار مى آیم و در ردیف سبزیهاى خوردنى هستم . در اکثر شهرهاى ایران مى رویم . در طعم من تندى و گسى و شیرینى با هم احساس مى شود و چون مرا ناشتا بجوند و مدتى در دهان نگاه مى دارند تا طعم بد آنرا حس نکنند. براى کاشتن من مى توان از بذر من استفاده کرد و هم مى توان ساقه ى مرا قلمه زد. در کتاب هاى قدیم نوشته اند چون اسفند را در سرکه کهنه بخیسانند و بعد بکارند ترخون سبز مى شود و نیز عده اى نوشته اند چون اسفند را در جوف ترب بکارند، ترخون سبز مى گردد. من چون در کشاورزى تخصصى ندارم ، صحت و سقم این موضوع را نمى دانم . من بادشکن و ضد عفونى کننده بوده ، و در مواقع شیوع بیماریهاى عفونى مثل وبا و طاعون جویدن من براى جلوگیرى از سرایت مرض توصیه شده است . جویدن من دهان را خوشبو مى کند و زخم هاى دهان را درمان مى نماید – آشامیدن آب ، بعد از جویدن من گوارا و لذت آور است . من اشتهاآور و جاذب رطوبات معده و سینه مى باشم . براى تسکین درد معده و رفع یبوست و دردهاى رماتیسمى و اعصاب مفید مى باشم . جوشانده ى من به مقدار ۲۵ گرم تا ۳۰ گرم در هزار تجویز مى شود. زیاده روى در خوردن من خون را تیره و شهوت را کم مى نماید.
ترخون رومى که فارسى آن آکرکره و عاقرقرحا مى باشد با من نسبتى ندارد.