بَلْ کَذَّبُواْ بِمَا لَمْ یُحِیطُواْ بِعِلْمِهِ وَلَمَّا یَاءْتِهِمْ تَاءْوِیلُهُ کَذَلِکَ کَذَّب َالَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ فَانظُرْ کَیْفَ کَانَ عَقِبَهُ الظَّلِمِینَ
بلکه (حقّ آن است که) چیزی را که به شناخت آن احاطه نداشتند دروغ پنداشتند، در حالی که سرانجام و حقیقت و باطن آن هنوز بر ایشان روشن نشده است. کسانی که پیش آنان بودند نیز همین گونه تکذیب کردند. پس بنگر که سرانجام ستمگران چگونه است.

* امام صادق علیه السّلام فرمودند: از دو آیه‌ی قرآن دو درس بزرگ می آموزیم:
الف: تا علم نداریم، حرفی نزنیم. (الم یؤ خذ علیهم میثاق الکتاب ان لا یقولوا علی اللّه الاّالحقّ)(اعراف، ۱۶۹)
ب: تا علم نداریم، حرفی را ردّ نکنیم. (بل کذبّوا بما لم یحیطوا بعلمه) همین آیه.(تفسیر مجمع البیان)

* عبدالعظیم حسنی از امام جواد علیه السّلام نقل می کند که حضرت علی علیه السّلام فرمود: چهار نکته گفتم که خداوند آیات آن را نازل کرده است:
۱- «المرء مخبوء تحت لسانه» شخصیّت انسان در زیر زبانش پنهان است، آیه نازل شد: (ولتعرفنّهم فی لحن القول)(محمّد، ۳۰) یعنی در گفتگو آنان را می شناسی.

۲- گفتم: «مَن جهل شیئا عاداه» هرکس چیزی را نداند، دشمنی با آن می کند، آیه نازل شد: (بل کذّبوا بما لم یحیطوا)
۳- گفتم: «قیمه کلّ امرء ما یحسنه» ارزش هر کس به لیاقت و عملکرد اوست، آیه نازل شد: (انّ اللّه اصطفاه علیکم و زاده بسطه فی العلم و الجسم)(بقره، ۲۴۷) یعنی خداوند طالوت را به خاطر توانایی هایش برگزید.
۴- «القتل یقلّ القتل» کشتن ستمگر، جلو زیاد شدن قتل را می گیرد، آیه نازل شد: (و لکم فی القصاص حیاه)(بقره ۱۷۹؛ کافی، ج ۱، ص ۱۶۶)