مدیر شبکه «پویا» گفت: سال‌های گذشته خبری از تولید انیمشین در همه جای دنیا نبود، تعداد محدودی، عمدتا در آمریکا انیمشین را در اختیار داشتند، اما الان کشورمان این پوسته را شکافت و انحصار انیمیشن‌سازی را شکست. به گزارش پیارم حاجی آباد به نقل از خبرگزاری فارس-مریم فیروزفر: چند سالی است ساخت و تولید انیمیشن ...
مدیر شبکه «پویا» گفت: سال‌های گذشته خبری از تولید انیمشین در همه جای دنیا نبود، تعداد محدودی، عمدتا در آمریکا انیمشین را در اختیار داشتند، اما الان کشورمان این پوسته را شکافت و انحصار انیمیشن‌سازی را شکست.
به گزارش پیارم حاجی آباد به نقل از خبرگزاری فارس-مریم فیروزفر: چند سالی است ساخت و تولید انیمیشن به یکی از مباحث مورد توجه و تمرکز تلویزیون بدل شده و در همین راستا انیمیشن‌های خوبی در حوزه‌های مختلف و با موضوعات مختلف در مرکز پویانمایی صبا تولید شده است. انیمیشن‌هایی که در حال حاضر علاوه بر شبکه‌های سراسری در شبکه پویا نیز محلی برای خودنمایی یافته‌اند و اتفاقا این شبکه هم توانسته نظر کودکان و نوجوانان ایران زمین را به خود جلب کند.
در حال حاضر «حسین ساری» مدیریت مرکز پویانمایی صبا و شبکه پویا را برعهده دارد که ضمن بازدید از خبرگزاری فارس، به سوالات ما هم پاسخ داد.
**وقتی شبکه پویا را رصد می‌کنیم، می‌بینیم که این شبکه یک اتفاق است و حالا وعده‌ای که آقای ضرغامی چند سال پیش مبنی بر قطب شدن ایران در تولید انیمیشن داده بودند، به نوعی محقق شده است. اتفاقات خیلی خوبی افتاده، مثلا در این تیتراژها که نگاه کنید بعضی از انیمشین‌ها برای شهرستان‌هاست، بچه‌های شهرستان در این حوزه خیلی خوب کار می‌کنند و گردآوری آنها در شبکه خیلی ارزش دارد. به نظر من اتفاق خوبی است. این موفقیت‌ها گام بزرگی برای ما محسوب می‌شود و قطعا یک مدیر مدبر می‌تواند این اقدامات را صورت دهد ولی نکته قابل تأمل در این میان این است که شما پیش از شبکه پویا مدیریت شبکه قرآن را برعهده داشتید، و وقتی پیشتر از این کار انیمشین نکرده‌اید، چطور یک شبکه تازه تاسیس را مدیریت کرده و برای آن خوراک تهیه کردید؟
– اینکه من قبل از اینکه توفیق پیدا کنم وارد مجموعه انیمیشن بشوم در شبکه دیگری بودم، منتها در هر صورت کار در سطوح مختلفی معمولاً تعریف می‌شود و سطوح سازمانی معمولا می‌گویند سطح مدیریت کلان، سطح مدیریت میانی و سطح عملیات. مدیریت میانی و کلان یک مجموعه مثلا خبرگزاری فارس اینها البته آشنایی ضمنی با عملیات داشته باشند، اما چون خودشان نمی‌روند عملیات بکنند، اگر خلاء یا نقصان تخصص در آن موضوع و تخصص داشته باشند به دلیل اینکه باید وظایف دیگری را پیگیری بکنند، و بتوانند از متخصص استفاده بکنند، اختلالی ایجاد نمی‌شود. بنده هم در شبکه قرآن بودم، همه شبکه‌های تلویزیونی از همه فرم‌ها و قالب‌ها در برنامه‌هایشان استفاده می‌کنند و آن شبکه هم استفاده می‌کرد، از قبل با فرم‌ها و قالب‌های مختلف آشنایی داشتم، از جمله انیمشین ولی نه به طور تخصصی. الان هم به طور تخصصی با انیمشین مثل یک متخصص انیماتور و کارگردان حتما آشنایی ندارم. منتها در وظایف کلی دقیقا اختلال ایجاد نمی‌کند اگر به طور تخصصی با این مشاغل آشنا بودم بهتر بود. ولی در وظایف و ماموریت‌های کلان و کلی اختلال ایجاد نمی‌کند. مثل اینکه یک مدیر شبکه ورزشی خودش فوتبالیست حرفه‌ای باشد. آشنایی ضمنی با کار، مهارت در تصمیم‌گیری، مهارت در استفاده از نیروی انسانی، برنامه‌ریزی و سازماندهی وظایف جدی است که در این شبکه وجود دارد.
ولی من که در شبکه قرآن بودم ضمن اینکه یک برنامه تلویزیونی و حتی رادیویی حتما تشکیل شده است از فرم و محتوا، هر کدام اهمیت خودش دارد. لذا القاعده با هم باید مورد توجه قرار بگیرند. این یک جهت؛ جهت دیگر اینکه برای انیمشین یک دورنمایی از صدا و سیما از قدیم در ذهن داشتم و آن این است که انیمشین یک قالب جذاب، موثر و تاثیرگذار برای انتقال پیام است به ویژه مورد توجه اقشار، کودک، خرسال و نوجوان است، البته انیمشین مختص اینها. چون قالب جذابی است و چون مخاطب، مخاطب ویژه‌ای است و تأملات بیشتری برای مخاطب باید اتفاق بیفتد، در تربیت خردسال و کودک و نوجوان باید اهتمام بیشتری بشود و این فرم، فرم کار عملی است، همیشه خواست و مطلوب و آرزوی مسئولین صدا و سیما این بوده که این فرم بیشتر در خدمت تربیت و آموزش بچه‌ها قرار بگیرد، لذا محتوا خیلی مهم می‌شود. من هر چه از اهمیت محتوا بگویم نافی فرم و جذابیت فرم نیست.
لذا از سال‌های قبل صدا و سیما دوست داشته انیمشین‌اش به این تراز برسد. یک تراز آموزشی و محتوایی و تربیتی تا به خاطر همین ما بتوانیم در دنیا ادعا بکنیم و آن ادعا را عملیاتی کنیم که می‌خواهد انیمشین ایران کانون و قطب انیمشین دینی و محتوایی و تربیتی بشود. من تاکید می‌کنم اینها هیچ کدام منافاتی با جذابیت و کشش و کار ندارد. چرا به جهت اینکه اساسا در دنیا کسی دنبال این خصیصه و ویژگی این انیمشین نیست.
جهت دیگر این است که ما آموزه‌هایمان، آموزه‌های تربیتی است، هم در فرهنگ‌مان، هم در تمدن‌مان و هم در دین‌مان، اساساً اگر بخواهیم در تمام دین‌ها و ویژگی‌ها یک ویژگی را به طور ویژه اشاره کنیم که بگوییم ویژگی انقلاب ماست، همین بخش فرهنگی است. یعنی آن چیزی که ما را ممتاز می‌کند القاعده باید این باشد. و آن چیزی هم که انقلاب ما را سالم می‌کند اتفاقا باز همین است. منتها باید اهتمام بیشتری شود. البته اگر همین اهتمام هم نبود، از ۲۰ سال پیش تا به امروز ما هنوز تغییر نکرده بودیم و همین ادعای امروز را هم نداشتیم.
*یعنی سابقه انیمشین در ایران ۲۰ سال است؟
–انیمشین به شکل مخاطب انبوه و توده‌ای‌ترش در ایران حدود ۵۰ سال سابقه دارد.
*تولید یا پخش؟
–از زمانی که تلویزیون آمده انیمشین در آن بود، نه تولید، داخلش بوده. شما در دوران خردسالی خودتان انیمشین را دیدید. به طور انبوه برای مخاطب انبوه‌تر همین بوده. قبل از آن کاملا هنری و ذوقی عده‌ای در کشور انجام می‌دادند. ولی برای مخاطبان بسیار خاص در حوزه‌های بسیار محدود، ولی الان انیمشین گوشه گوشه کشور انجام می‌شود و قابلیت پخش هم شبکه‌های تلویزیونی دارد که همه جا بتوانند استفاده بکنند.
اهتمام خوبی از ۲۰ سال قبل انجام شد و ابتدا در قالب شرکتی بود به نام «صبا» که الان مرکزی داخل سازمان و سیما به نام مرکز پویانمایی صبا شده است.
در سال‌های گذشته و حتی بخش‌هایی از آن همین الان بعضی از کشورها و بعضی از کمپانی‌ها انحصار انیمیشن را در اختیار گرفته بودند مثل انرژی هسته‌ای. انرژی هسته‌ای در اختیار عده‌ای خاص است. در همین سال‌های گذشته خبری از انیمشین و تولید انیمشین در همه جای دنیا نبود، یک تعدادی عنوانی و محدود، عمدتا در آمریکا انیمشین را در اختیار داشتند. الان در این سال‌های اخیر است که می‌بینیم در بعضی از کشورها تولیداتی دارند. ما کشورمان از آن دست کشورهایی است که این پوسته را شکافت یعنی سعی کرد این انحصار را بشکافد. البته کشورهای دیگری نظیر ژاپن قبل از ایران، کره، هند و چین اخیرا در منطقه آسیا وارد بحث انیمیشن شده‌اند.
*پس باید به دنبال نگاه ملی در تولید انیمیشن بود؟
-اینکه می‌گویند نگاه ملی از این منظر کاملا درست است، در حقیقت یک هنر و صنعتی است که بسیار در انتقال پیام کارآمد است و تاثیرگذاری زیادی در مدیریت افکار عمومی خصوصاً اقشار خاص دارد. انیمیشن در اختیار عده خاصی بود که ایران مثل بعضی از حوزه‌های دیگر خط‌شکنی کرد و آن را از انحصار درآورد. الان خیلی‌ها در زمینه انیمشین کار می‌کنند منتها محدود، اگر بگوییم چه کشورهایی در انیمشین ورود جدی دارند و تولید انبوه برای شبکه‌های تلویزیونی می‌کنند، اینها را به سختی می‌شود ۱۰ الی ۱۲کشور حالا بالاتر یا پایین‌تر نام برد. حتی در اروپا هم خیلی از کشورها سراغی از انیمیشن نمی‌گیرند و شاید در اروپا ۴، ۵ کشور بیشتر نباشند.
*انیمیشن بازار اقتصادی خوبی هم دارد.
-بله. انیمیشن هم اقتصاد بزرگی دارد در دنیا دارد و هم تاثیرگذاری فراوان، جذابیت زیاد و متقاضی بسیار دارد که همه اینها در کنار هم بازار بسیار خوبی دارد. انیمشین نیاز به محتوا دارد ما محتوای غنی هم داریم، هم فرهنگی، هم تمدنی، هم اسلامی، انیمشین جوان‌پسند است در حوزه تولید و ما کشور جوانی هستیم که در این زمینه پتانسیل بالایی دارد. ضمن اینکه انیمشین نیاز به بازار دارد ما حداقل یک مخاطب چندمیلیونی کودک و نوجوان داریم اگرچه مخاطب دیگر را هم پوشش می‌دهد. در همه اینها یعنی اینکه این امکانات بالقوه مهیا است و با یک نگاه ملی می‌شود اینها رابرای تولید و صادرات بالفعل کرد.
*تا به حال نگاه صادراتی به انیمشین داشته‌اید؟ مثلا به کشورهای همسایه…
–تا دو سال قبل، الان هم البته اولویت اول مخاطب داخلی است. هنوز ما با تراز مطلوب که مخاطب داخلی را بتوانیم پاسخ بدهیم فاصله داریم، ده‌ها شبکه تلویزیونی آماده‌اند که انیمشین ایرانی را پخش کنند اما ظرفیت بالفعل الان ما را نمی‌تواند پاسخ بدهد.
*یعنی سفارش دارید؟
–بله چند کار مختلف تلویزیونی. کماکان اولویت اول مخاطب داخلی است. منتها به این معنا نیست که بعضی از کارها، توان بازاریابی نداشته باشند، خیلی از مضامین و موضوعاتی که برای مخاطب داخل دارد کار می‌شود آنها با مختصر دقت در طراحی می‌تواند مخاطب بهینه هم پیدا بکند. منتها آنچه که ما پخش می‌کنیم اساساً در محیط فرهنگی خودمان شکل گرفته است، حالا چه انیمشین و چه غیر از انیمشین و این معنایش این نیست که حتی نزدیک صددرصد برنامه‌هایی که برای بچه‌ها اثرگذاری خوبی دارند، تولید و پخش می‌شود، اساسا به بهترین شکل در بستر فرهنگی خودمان شکل می‌گیرد.
*الان درصد تولیدات داخلی چقدر است؟
– الان حداقل باید بین هزار تا هزار و پانصد ساعت تولید داشته باشیم تا یک مثال قابل قبولی از توازن از انیمشین داخلی و خارجی ایجاد بکنیم. از دو سال قبل از این هدفگذاری اتفاق افتاد یعنی بنا شد این درصد و میزان انیمشین داخلی و خارجی سالانه با شیب ملایمی توازن بهتری پیدا کند، کمیت تولید افزایش پیدا بکند و بعد از ۵ سال ما موفق شویم مثلاً در بعضی از شبکه‌ها تا ۷۰ درصد نیازشان را پاسخ دهیم.
*منظورتان از بعضی شبکه‌ها چیست؟
–ما شبکه‌های مختلفی داریم که پویانمایی پخش می‌کنند؛ یک شبکه به طور اختصاصی پویانمایی دارد، که آن شبکه پویا است. تمام شبکه‌هایی که مخاطب کودک هم دارند انیمشین پخش می‌کنند و همه اینها تولیدات داخلی نیاز دارند و مرکز صبا هم باید آنها را پاسخ بدهد.مثلاً در شبکه پویا هدفگذاری این بود ما یک حد نصاب ۵۰ درصدی برسیم و آن را حفظ کنیم.
* در همان ۵ سال؟
–در یک دوره ۳ ساله. یعنی با شروع شبکه دیجیتالی سال قبل بود این نسبت ۳۵ به ۶۵ یا ۴۰ به ۶۰ بود تولیدات ایرانی و خارجی‌ها ۶۰، انیمشین داخلی افزایش پیدا می‌کرد و باید این را تغییر بدهیم. الان ۴۰ به ۶۰ است که این باید معکوس شود. یعنی به جایی برسیم حداقل ۶۰ درصد ایرانی و ۴۰ خارجی شود. البته هدفگذاری ۳۰ درصد به ۷۰ درصد است. این به طور مستقیم رابطه دارد با بالفعل کردن این تسهیلات و ایجاد ظرفیت، گروه‌هایی که می‌توانند تولید کنند و روی آنها سرمایه‌گذاری کنیم.
*آماری وجود دارد که چند درصد از گروه‌های تولید کننده انیمینشن متعلق به استان‌های دیگر هستند؟
–آمار دقیق ندارم ولی می‌توانیم بگوییم از حجم تولید حدود ۸۵ درصد شاید تولید در تهران اتفاق می‌افتد و باقی در استان‌ها. البته همه استان‌ها درگیر نیستند و باید تلاش کنیم تمام استان‌ها درگیر شوند. چند مرکز استان‌ها داریم که سیمای آن مرکز استان تلاش بیشتری کرده و انیمشین رونق پیدا کرده. مثل استان فارس، همدان، قزوین، مشهد، کمی بوشهر مثلا کرمان. فارس تقریبا رتبه خوبی دارد، همدان و قم استان‌های هستند که در انیمشین وارد شدند و قطب‌هایی از انیمشین سعی کردند در کنار تهران تولید کنند. ولی الان به طور متوسط می‌گوییم انیمشینی که در فضای داخل کشورمان تولید می‌شود حدود ۸۰ درصدش در تهران اتفاق می‌افتد و ده گروه انیمشین دارند کار می‌کنند.
*همه زیرمجموعه صبا هستند؟
–بله. تقریبا قاطبه‌شان صبا است، ذیل صبا نه به معنی اینکه رابطه اداری داشته باشد، گروه‌های مستقلی هستند که برای تلویزیون کار می‌کنند.
*از میزان مخاطبانتان اطلاع دارید؟ یا اینکه کدام انیمیشن‌های ایرانی و خارجی بیننده بیشتری دارند؟
-انیمیشن‌ها دائم رصد می‌شوند، هم بخش تحقیقاتی سازمان و هم خود شبکه پویا امکاناتی فراهم کرده است، مخاطبان به سایت شبکه پویا مراجعه می‌کنند و برنامه و کنداکتور را در جدول پخش می‌بینند و امتیاز می‌دهند به برنامه‌ها و آن نشان می‌دهد کدام بیشتر مورد پسند است. یعنی همکاران ما اجمالاً می‌دانند کدام کارتون و انیمشین خارجی مورد توجه است و کدام کارتون ایرانی مورد توجه است.
*مثلا؟
–در خارجی‌ها مثلا باب اسفنجی، یا فوتبالیست‌ها خیلی مخاطب دارند. در ایرانی‌ها بسته به زمان پخش دارد. در یک زمانی شکرستان رتبه اول داشت، مجموعه‌ای داریم به نام مهارت‌های زندگی که جایگاه خوبی دارد.
*برنامه‌ای برای تولید انیمشین‌های شاخص مثل شکرستان ندارید؟
–می‌توانیم مثال بزنیم. ببینید انیمشین شاخص که در ذهن می‌ماند معلول عوامل مختلفی است.
شما انیمشین بسیار جذاب خارجی الان می‌توانید مثال بزنید که در ذهن نمانده، و بسیار پرهزینه است . ولی پلنگ صورتی در ذهن مانده، تام و جری در ذهن مانده، یکی از دلایل استمرار است. یعنی وقتی یک کاری از یک تیراژی بالاتر می‌رود این استمرار باعث می‌شود در ذهن بماند.
*البته متن و ایده قوی در باب اسفنجی به ماندگاری آن کمک بسیاری کرده است.
– آن هم خیلی کمک می‌کند، مثلا تام و جری یا پت و مت که ظاهری ساده دارد نیز خیلی ماندگار شدند. شکرستان یکی از دلایل ماندگاری در ذهنش، اتفاقاً تیراژش بود که چند سال پیاپی پخش شد. ما کار ایرانی در این ابعاد نداشتیم. یا مثلا مهارت‌های زندگی ۲۰۰ قسمت در فاز اول در حال تولید است و البته موسیقی و جذابیت بسیار تاثیرگذار است ولی دلایل مختلفی دارد. مثلا خداوند لک‌لک‌ها را دوست دارد در ذهن خیلی‌ها مانده. یا قصه‌های غزاله همینطور. الان ما کارهایی که داریم بچه‌ها زمزمه می‌کنند.
* از اول آماری از مخاطبان دارید که رشد آن چگونه است؟
–مرکز تحقیقات صدا و سیما، بعضی از شاخص‌ها را دائما رصد می‌کنند، یکی از آن شاخص‌ها میزان بیننده هستند. هم روند را نشان می‌دهد و هم در چه سطحی و چه موقعیتی قرار دارید و میزان رضایتمندی، البته هر شبکهای هم در زمان خودش مکانیزمی دارد که این میزان ببیننده را جستجو کند از جمله این سایت‌های که گفتم.
*بحث خود انیمشین یک نرم‌افزار و سخت‌افزار دارد، اینها باید خریداری شود یا شما امکانات کافی در اختیار دارید؟
–بله. میزان تولید انیمشین استانی الان ۵ درصد است که سال گذشته به دلیل مشکلات مالی که صدا و سیما با آن مواجه بود انیمشین استانی کمی روندش کندتر شد و کمی کاهش پیدا کرد.
*شما استان‌ها را به لحاظ نرم‌افزاری حمایت می‌کنید؟
–خیر. نرمافزارهای متعددی در دسترس گروه‌های تولیدی است. نرم‌افزار خیلی مهم است ولی کافی نیست. یعنی ما گروه‌هایی داریم که ممکن است آخرین وِرژن‌های موجود را در اختیار نداشته باشند ولی کارهای خوبی انجام داده‌اند.
*در حال حاضر شما هزینه زیادی برای نرم‌افزار می‌کنید؟
–خیر. اینها را از طرق مختلف به دست می‌آورند. بخشی را اورجینال تهیه می‌کنند و بخشی هم از بازار می‌توانند تهیه بکنند. بعضی از نرم‌افزارها را ممکن است در اختیار کشورمان قرار ندهند، ما گروه‌هایمان دسترسی به این نرم‌افزارها شاید نداشته باشد، ولی این مانعی برای کار ایجاد نکرده است و گروه‌های تولیدی سعی کردند مشکلات خودشان با نرمافزارهای موجود و تلاشی که می‌کنند برطرف کنند.
*به نظر می‌رسد انیمیشن‌های ملی قوی‌تر از انیمیشن‌های مذهبی هستند.آیا دلیل این موضوع دلیل خاصی دارد؟
–تا حدی اشاره‌ای که می‌کنید درست است. انیمشین مثل هر کار نمایشی وقتی از رک‌گویی و مستقیم‌گویی خارج شود و جذابیت‌های دراماتیک پیدا می‌کند طبیعتاً کار ممکن است بیشتر مورد توجه مخاطب قرار گیرد و یا به تعبیر شما قوی‌تر شود، قوی‌تر یعنی جذاب‌تر است. این ضعف ماست که بعضی از مضامین‌مان را خصوصا مضامین دینی و مذهبی‌مان یک وقتی رک‌تر و صریح‌تر و روتر بیان می‌کنیم. البته انیمشین خصوصا برای مخاطب خردسال این صریح‌گویی لازم است، خصوصا در آموزش. در این حوزهدر بخش متن مهار‌ت‌مان نسبتاً کمتر است.
*البته این مشکل در همه جا وجود دارد.
–بله. همه جا وجود دارد. در انیمشین این مشکل مضاعف می‌شود به دلیل اینکه در هر صورت مهارت در فیلم‌نامه‌نویسی این ضعف را در حوزه‌های مختلف دارد. در حوزه انیمشین به دلیل اینکه سابقه و مهارت تولید نسبتاً کمتر از رئال است لذا تیم تولیدکننده حتی ممکن است نقص فیلم‌نامه را تشدید بکند. ما می‌گوییم در حوزه رئال فیلم‌نامه‌ای به لحاظ تکنیکی ایراداتی دارد، در اختیار کارگردان قرار می‌گیرد، کارگردان به دلیل مهارت و تجربه‌ای که دارد، بلوغی که به آن رسیدند، این فیلم‌نامه را در دکوپاژ ارتقا می‌دهند، نقایص را برطرف می‌کنند ولی در انیمشین وقتی یک فیلم‌نامه دچار نقص است، کارگردان و حوزه انیمشین نمی‌توانند آن نقص فیلم‌نامه را برطرف کنند. شاید تا ۵ سال آینده بتوانیم این مشکلات را حل کنیم.
*موضوع دیگری که در انیمیشن‌های مربوط به تاریخ ۱۰ سال پیش ایران خودنمایی می‌کند، بافت اجتماعی است که می‌بینیم. مثلا هنوز آدم‌ها کلاه نمدی بر سر دارند و در روستا زندگی می‌کنند. داستان‌ها خیلی ساده پیش می‌روند و خبری از جامعه امروز نیست.
–البته این به این شدت نیست، الان در آثاری که تولید می‌شود در زمان خودمان و حتی در آینده یعنی فانتزی است.
* آیا تولید انیمیشن‌هایی نظیر تهران ۱۵۰۰ را در دستور کار خود دارید؟
-انیمشینی داشتیم که آقای محمدی ساخته بود و دو تا بچه می‌روند در محیط فضایی یکی هم درباره خلیج فارس داشتیم که کاملا مدرن بود. البته فضای قدیمی که در برخی کارها می‌بینیم به خاطر پیشینه‌ای است که ما داریم و دیگران ندارند. ولی ما این پیشینه را داریم مثلا ما رستم و سهراب، شاهنامه، قصه‌های کهن داریم و قهرمانان ملی گذشته را داریم. منتها من بخشی از این را قبول می‌کنم که ما باید متوازن‌تر باشیم. قصه‌های خوب بچه‌های خوب در فضای امروز است.
*درباره موضوع ازدیاد نسل نیز برنامه‌ای در دست دارید؟ تولید انیمیشن‌هایی با این موضوع؟
– اولا همه ما دچار این غفلت بودیم و تلاش می‌کنیم جبران کنیم. در چند سال اخیر با توجه به اینکه رهبری معظم انقلاب دستوری دادند در مسیر فرهنگی، ما نیز قطعا آن را در کارهایمان به صورت جدی پیگیری خواهیم کرد.
*شما برای جدول پخش برنامه‌هایتان ساعت خاصی دارید؟ گاهی یک انیمیشن قوی در کنار یک اثر متوسط یا ضعیف همه با هم پخش می‌شوند؟
-اینها مهندسی کنداکتور است. یک تقسیم‌بندی مشخصی برای کودک، خردسال و نوجوان وجود دارد. در یک ساعاتی که برنامه‌هایی که تم خردسال بیشتری دارد پخش می‌شود، در یک ساعاتی که برنامه‌هایی که تم کودک دارد و در یک ساعاتی که برنامه‌هایی که تم نوجوان. در مورد کارهای متوسط و غنی و کمتر قوی ببینید اولا در هیچ جایی شبکهای نمی‌توانید پیدا کنید که همه برنامه‌هایش از نظر قوت در یک تراز و یک سمت باشند؛ کار هنری و یک مقطعی با اینکه تلاش و هزینه می‌شود و وقت هم گذاشته می‌شود وقتی دو نفر انجام می‌دهند، متفاوت می‌شود. نکته دیگر این شبکه پویا دو سه تا هدف اساسی را پیگیری می‌کرد اولا خود مخاطب که این مخاطب را پوشش می‌دهد دوم اینکه مجالی پیدا بکند که تولیدات ایرانی دیده شود در گذشته اینطور نبود، کارهای خارجی، مخصوصا جذاب‌شان در مقام انتخاب قرار می‌گیرند اینها را انتخاب می‌کنند، و کارهای ایرانی مجال دیده شدن پیدا نمی‌کرد این بد بود.
*برای مناسبت‌ها برنامه‌ریزی خاصی دارید؟
-بله مناسبت‌ها در همه شبکه‌ها از جمله شبکه پویا به هر حال یک توجهی را دوستان می‌کنند و حداقل یک یا دو برنامه را متناسب با آن مناسبت ارائه می‌کنند. بسته به مناسبت و خود شبکه و ماموریت شبکه دارد. بسیاری از مناسبت‌های مذهبی و مناسبت‌های انقلابی و مناسبت‌های ملی توجه می‌شود.
*در یک مصاحبه‌ای اعلام کرده بودید توان رقابت با شبکه انیمیشن پرشین تون را ندارید؟
-من چنین حرفی را نزدم. من قطعا این را نگفتم. گفتم شبکه پویا رقبای سرسختی دارد که هیچ محدودیتی هم ندارند و کارهای فراوانی هم در اختیار دارند و کار می‌کنند. اینکه ما توان رقابت نداریم اصلا درست نیست، کما اینکه مخاطب انبوهی این شبکه دارد و سال قبل یک مقدار آن طرف‌تر قبل از افتتاحیه شبکه، شبکه‌های رقیب ما مخاطبان انبوهی داشتند که بخش قابل ملاحظه‌ای از مخاطبان را این شبکه در اختیار دارد. شبکه پویا رقابت سختی با آنها دارد، آنها اتفاقا شبکه پویا را رقیب خودشان می‌دانند. وقتی به کنداکتور شبکه پرشین نگاه می‌کنیم می‌بینیم که خیلی از کارهای ما را توجه می‌کنند. لذا شبکه پویا سابقه رقابت را دارد و هرسال بالغ‌تر می‌شود. مزیت‌هایی داریم که آنها ندارند. ما مزیت دوبله‌های خیلی خوب را داریم که آنها ندارند.
*در حوزه سازندگی انیمشین مفاخری وجود دارند مثل آقای عظیمی، شما برای جذب اینها و تولید انیمشین برنامه‌ای دارید؟
–بله. مرکز صبا الان می‌توانیم ادعا کنیم، قاطبه تولیدکنندگان و کسانی که در حوزه انیمشین کار حرفه‌ای می‌کنند ارتباط داریم با آنها. شاید یکی دو نفر به ذهنم برسد که به دلایلی نتوانسته‌اند با ما همکاری کنند. تقریبا می‌توانیم ادعا کنیم همه فعالین حوزه انیمشین یک نوعی درگیر هستند با انیمشین تلویزیون و انیمشین تلویزیون گره خورده با انیمشین کشور. البته این را ما خیلی خوشحال نیستیم که بگوییم انیمشین ایران شده انیمشین تلویزیون، انیمشین باید سندش را کاملتر کند، انیمشین در حوزه سینما باید فعال شود که نیست، باید در حوزه بازی خیلی خیلی فعال شود که نیست. اگر آنها بیایند این بار مضاعف که روی تلویزیون ایجاد شده را بردارند، فضا متعادل‌تر می‌شود. ما انیمشین تلویزیونی را حداکثر در یک صنعت پرشور حداکثر ۲۰، ۲۵ نفر برایش سهم قائل هستیم ولی الان آن چون بخش‌های دیگر دچار خلاء جدی است الان همه بار انیمشین بر تلویزیون ماست و برای ایجاد محدودیت می‌کند.
*خودتان کودک بودید چه انیمشینی را دوست داشتید؟
پلنگ صورتی از کارهایی بود که همه دوست داشتند. من خودم سندباد را خیلی دوست داشتم و اینکه از تکنیک‌های ساده استفاده کردند ولی کار، کار جذابی است. در بین ایرانی‌ها سینمایی‌ها را سعی می‌کنم ببینم. ما شورایی داریم که آخرین فیلم‌ها را می‌بینیم و آخرین کارها را به اتفاق مجموعه می‌بینیم. و به اقتضای مهندسی کنداکتور خیلی از برنامه‌ها را باید ببینیم. در داخلی‌ها قصه‌های خوب و بچه‌های خوب چون کتاب را چند بار خواندم برایم جذاب است.
*می‌توان گفت ایران قطب انیمیشن در منطقه است؟
–بله حتما اینطور است ما در منطقه رقیبی را ما نمی‌شناسیم. مثلا در منطقه ما یک مقداری مصر تولید داشت که ما اخیر شاهد نبودیم، ترکیه و هند هم تولیداتی دارند.
*تولیداتشان از ما بهتر است؟
–هند بله، در این چند ساله سرمایه‌گذاری زیادی در انیمشین داشته. اصولاً سینمای هند خیلی پیشرفت کرده و انیمشین آن هم همراه با همین موضوع پیشرفت کرده. هند از حیث کمیت بعد از هالیوود بیشترین حجم تولید را دارد. در نرم‌افزار هم سرمایه‌گذاری فراوانی کردند.
به نکات زیر توجه کنید