بر اساس یک سناریوی انتخاباتی، برای جلب آرای توده ها، باید تمامی رقبای انتخاباتی متهم به فساد گردند. بر اساس این سناریو، باید عده ای نماد خدمت، ستیزگر با فساد و عدالت گستری شناخته شوند و در نقطه مقابل، دیگران کسانی معرفی شوند که ضایع کننده حقوق اساسی مردم بوده و فقط به دنبال قدرت و ثروت هستند. اما آیا واقعیت همین است؟ برای رسیدن به واقعیت، باید به این پرسش پاسخ داده شود که…

اختصاصی بصیرت:برخی از سخنرانی های حضرت امام خامنه ای(مدظله العالی) به دلیل موضوعات مورد اشاره و شرایط زمانی، به یک سخنرانی تاریخی تبدیل می شود. سخنرانی رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در روز شنبه ۲۸ بهمن ماه در جمع مردم آذربایجان شرقی، یکی از این موارد است. معظم له در این بیانات تاریخی، دو موضوع مهم را مورد توجه قرار دادند. موضوع اول؛ تبیین دلایل عدم مذاکره با آمریکا و موضوع دوم، مسائل داخلی و آنچه در جریان استیضاح وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی رخ داد، مقام معظم رهبری ضمن اظهار تأثر خود از قضیه پیش آمده در مجلس در جلسه استیضاح و غلط دانستن استیضاح و برخی از رفتارهای نمایندگان و همچنین با اشاره به زیاده روی رئیس مجلس در دفاع از خود، به شدت سخنان رئیس قوه مجریه را با عبارت های صریح و قاطع رد کردند. رهبر معظم انقلاب اسلامی در این راستا فرمودند: «… خب، رئیس یک قوه به استناد یک اتهام اثبات نشده و مطرح نشده ای در دادگاه، دو قوه دیگر را متهم کرد؛ این کار بدی بود؛ این کار نامناسبی بود، این جور کارها، هم خلاف شرع است، هم خلاف قانون است هم خلاف اخلاق است، هم تضییع کننده حقوق اساسی مردم است. یکی از حقوق اساسی مهم مردم این است که در آرامش روانی و در امنیت روانی زندگی کنند؛ در کشور امنیت اخلاقی برقرار باشد. اگر یک فردی متهم به فساد است، نمی شود به خاطر او انسان دیگری را متهم کند، حتی اگر اثبات هم می شد، چه برسد به اینکه ثابت نشده است. دادگاهی نرفته، محاکمه ای نشده، به استناد متهم کردن یک نفر، انسان بیاید دیگران را، مجلس را، قوه قضائیه را متهم کند، این کار درست نیست. این کار غلط است. بنده فعالاً نصیحت می کنم.»

امام خامنه ای در مذمت و غلط بودن اقدام رئیس قوه مجریه، از کلماتی استفاده کردند که هیچ جای تفسیر و برداشت های دوگانه را باقی نمی گذارد. دیگر کسانی نمی توانند برای توجیه رفتار رئیس جمهور، سخنان رهبری را به طور دلخواه تفسیر و تحلیل کنند. آری کاری که رئیس جمهور انجام داد، از نظر شرع، قانون و اخلاق خلاف و ضایع کننده حقوق اساسی مردم بود. آیا مشخص نبود این عمل برخلاف شرع و قانون و اخلاق است؟ آیا معلوم نبود این اقدام، نتیجه ای جز دامن زدن به اختلافات بین قوا را در پی نخواهد داشت؟ آیا این موضوع هیچ ارتباطی با استیضاح داشت؟ و … جواب همه این سوال ها روشن است. با توجه به وضوح جواب این سوال ها، گویا سناریوی سیاسی در شرف تکوین است که بی ارتباط با انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم در خرداد ۱۳۹۲ نیست.

برای فهم این سناریو، کافی است تا سرمقاله ها و یادداشت های ۳-۴ ماه اخیر روزنامه ایران و برخی از مطالب منتشر شده در سایت شبکه ایران و دیگر سایت ها و وبلاگ های تحت حمایت حلقه انحرافی مورد بررسی قرار گیرد. بر اساس این سناریوی انتخاباتی، برای جلب آرای توده ها، باید تمامی رقبای انتخاباتی متهم به فساد گردند. بر اساس این سناریو، باید عده ای نماد خدمت، ستیزگر با فساد و عدالت گستری شناخته شوند و در نقطه مقابل، دیگران کسانی معرفی شوند که ضایع کننده حقوق اساسی مردم بوده و فقط به دنبال قدرت و ثروت هستند. اما آیا واقعیت همین است؟ برای رسیدن به واقعیت، باید به این پرسش پاسخ داده شود که چرا در این سال ها برخی اجازه ندادند به پرونده های موجود در دستگاه قضا در مورد برخی از افراد شاخص که کم و بیش نام شان هم بر سرزبان ها افتاد، رسیدگی شود؟ برای رسیدن به این واقعیت باید به این پرسش پاسخ داد که نام های پنهان مانده در شکل گیری فساد بزرگ سه هزار میلیارد تومانی کدامند و چه کسانی مانع از افشای این پرونده در سال های قبل شدند و رسیدگی به آن را با تأخیر مواجه ساختند. ظاهراً شعار مبارزه با مفاسد برای برخی ها صرفاً به یک ابزار سیاسی تبدیل شده است. در طی سالیان گذشته، این رهبری عزیز انقلاب و توده های مردم بوده اند که مطالبه گر اصلی اجرای عدالت و مبارزه با مفاسد بوده و از تمام دستگاه ها و قوای سه گانه این مطالبه را داشته اند. اکنون باید دستگاه ها پاسخ دهند در این زمینه چه کرده اند؟ مبارزه با مفاسد باید به صورت عملی و نه شعاری دنبال شود. استفاده ابزاری از شعار مبارزه با مفاسد و متهم ساختن این و آن، نه تنها مشکلی را حل نمی کند، بلکه بر مشکلات کشور خواهد افزود. با بیانات هشدارآمیز امام خامنه ای(مدظله العالی) و تبیین برخی نکات اساسی که ابعاد حساسیت وضع موجود را بازتاب می داد، فرصت بازبینی و تغییر رفتار برای کسانی پیش آمده که به نوعی مخاطب بیانات ایشان هستند تا تمام موارد در آستانه این عبارت معظم له پایان یابد: «بنده فعلاً نصیحت می کنم.»

دکتر یدالله جوانی