جبهه بندی سیاسی بین دو گرایش عمده ایجاد شده که در یک سو احزاب افراطی قرار دارند و در سوی دیگر، احزاب لیبرال و چپ. حزب لیکود اصلی ترین حزب در جبهه افراطی است که ائتلاف آن با حزب لیبرمن به نام لیکود – اسرائیل بیتنا اصلی ترین جبهه را در میان احزاب افراطی تشکیل داده و از نظرسنجی ها چنین برمی آید که بتواند ۳۸ کرسی از ۱۲۰ کرسی را به دست آورد. هر چند که…

اختصاصی بصیرت:قرار بود تا هجدهمین پارلمان رژیم صهیونیستی، کنست، تا اکتبر ۲۰۱۳ دوام بیاورد، اما اختلافات بین بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر این رژیم و نمایندگان کنست سبب شد تا عمر این دوره از کنست حدود یک سال کمتر تمام شود و نمایندگان در روز سه شنبه ۱۶ اکتبر سال جاری رأی به انحلال کنست دهند. این رأی پس از بحث و جدل هایی گرفته شد که از ماه ها پیش مطرح شده بود و در طول این مدت نیز انحلال کنست به عنوان یکی از گزینه های پیش رو مطرح بود. در ماه مه بود که نتانیاهو انتخابات پارلمانی زودهنگام را مطرح کرد و علاوه بر این، پاییز را تاریخ زمان برگزاری این انتخابات اعلام کرده بود. توافق با حزب مخالف کادیما موجب شد تا نتانیاهو از این موضع خود عقب نشینی کند، اما ادامه اختلافات در درون کابینه صهیونیست ها از یک سو و اختلافات کابینه با نمایندگان کنست از سوی دیگر سبب شد تا در نهایت، کنست با رأی به انحلال، راه را برای انتخابات زودهنگام و تشکیل کابینه جدید باز کند.

یکی از موارد اختلافی به قانون مشهور «تال» بود که به موجب آن یهودیان افراطی ارتدوکس از خدمت سربازی اجباری در سرزمین های اشغالی معاف می شدند. «ایگدور لیبرمن» وزیر خارجه رژیم صهیونیستی و رهبر حزب «اسرائیل بیتنا» از طرفداران جدی این قانون بود، اما مخالفان دولت در کنست با آن مخالفت کردند و دیوان عالی قضایی رژیم صهیونیستی هم نظر نمایندگان مخالف را تأمین کرد و رأی علیه آن قانون داد. رأی دیوان عالی خشم لیبرمن را برانگیخت و به عنوان عضو ائتلافی در کابینه، انحلال کنست و انتخابات زودهنگام را خواستار شد. اختلاف نتانیاهو بر سر بودجه و مخالفت او با کاهش بودجه نظامی عامل دیگری بود که به این روند سرعت بخشید تا آن که با انحلال کنست در ۱۶ اکتبر، نگاه ها به زمان برگزاری انتخابات کنست در ۲۲ ژانویه دوخته شود و این که آرایش سیاسی پس از آن چه خواهد بود. هم چنان که قابل پیش بینی بود، تغییر و تحولات در میان احزاب و گرایشات سیاسی رژیم صهیونیستی پس از ۱۶ اکتبر شروع شد و انشعاب و زایش احزاب سیاسی موجب شد تا آرایش سیاسی وضعیت متفاوتی نسبت به پیش از انحلال پیدا کند. «شائول موفاز» توانست در رأس کادیما قرار بگیرد و «تزیپی لیونی» که در پی موفقیت موفاز از کادیما خارج شده بود خود به تنهایی وارد مبارزات انتخاباتی شد و نه تنها توانست با انشعاب در کادیما چهره های قابل توجهی از آن را به سوی خود جذب کند، بلکه جبهه ای درخور توجه ایجاد کرد که بتواند حزبی جدید به نام «هتنوعا» را تأسیس کند. ایهود باراک در مقام وزیر دفاع رژیم صهیونیستی مجبور به همکاری با نتانیاهو بود، اما رقابت او با نخست وزیر از کسی پنهان نبود و تهاجم هشت روزه رژیم صهیونیستی به غزه بهانه ای به باراک داد تا از کابینه خارج شود و با کناره گیری از حزب کارگر، فضای لازم را برای فعالیت انتخاباتی خانم «شلی یخیموویچ» رهبر تازه حزب کارگر، ایجاد کرد. این تغییر و تحولات مربوط به احزاب عمده و اصلی رژیم صهیونیستی بود و همراه این، بیش از ۳۰ حزب و گروه سیاسی دیگر هستند که در جریان این تغییرات قرار دارند تا با شرکت در انتخابات ۲۲ ژانویه تکلیف ۱۲۰ کرسی کنست را مشخص سازند. مسئله اصلی فعلی در ائتلاف ها و دسته بندی های سیاسی است که جبهه بندی احزاب را برای انتخابات روشن می کند و این که وضعیت نتانیاهو به عنوان رهبر لیکود در برابر دیگر احزاب چگونه است.

در یک نگاه کلی می توان گفت که جبهه بندی سیاسی بین دو گرایش عمده ایجاد شده که در یک سو احزاب افراطی قرار دارند و در سوی دیگر، احزاب لیبرال و چپ. حزب لیکود اصلی ترین حزب در جبهه افراطی است که ائتلاف آن با حزب لیبرمن به نام لیکود – اسرائیل بیتنا اصلی ترین جبهه را در میان احزاب افراطی تشکیل داده و از نظرسنجی ها چنین برمی آید که بتواند ۳۸ کرسی از ۱۲۰ کرسی را به دست آورد. هر چند که حزب کادیما برخلاف انتخابات پیش در ضعف کامل قرار گرفته، اما سه حزب کارگر، یش آتید (آینده ای وجود دارد) و هتنوعا از احزاب عمده ای هستند که جبهه مقابل افراطیون را تشکیل داده اند. نکته مهم در این جبهه آن است که نتوانسته اند در میان خود وفاقی را برای تشکیل یک ائتلاف رقیب در برابر ائتلاف لیکود- اسرائیل بیتنا ایجاد کنند. این موضوع سبب شده تا تشتت و اختلاف در جبهه مقابل نتانیاهو حاکم شود و اگر مخالفان وی به سرعت راهی برای حل این مشکل پیدا نکنند، شکست آنان در انتخابات محتمل خواهد بود. عامل دیگر تعیین کننده در این انتخابات مشکلات اقتصادی در رژیم صهیونیستی است که نتانیاهو با مانور امنیتی خود سعی دارد تا افکار عمومی را از توجه به این مشکلات دور کند. اصرار نتانیاهو بر ساخت شهرک های جدید در کرانه باختری در جهت این سیاست است چون او می داند در برابر مشکلات اقتصادی آسیب پذیر است و تنها با پروپاگاندای تبلیغاتی است که می تواند بر این مشکلات سرپوش بگذارد. به همین دلیل است که «اسحاق گالنور» استاد علوم سیاسی در بیت المقدس، تمرکز نتانیاهو بر مسائل امنیتی و سیاست خارجی را پیش بینی کرده و معتقد است که اگر در مورد مسائل اجتماعی و اقتصادی گزینه هایی مطرح شود این امکان وجود دارد که نظر رأی دهندگان تغییر کند. در هر صورت، آرایش سیاسی پس از انحلال کنست دچار چنان تغییر و تحولی بوده که می توان تغییرات دیگری را نیز انتظار داشت و نتانیاهو نیز برای جلوگیری از تقویت مخالفان خود سعی می کند با جنجال های تبلیغاتی بر سر مسائل امنیتی همچنان بر مشکلات داخل رژیم صهیونیستی سرپوش گذارد تا آن که موفقیت ائتلاف خود در انتخابات را تضمین کند.