تهران – حدود هفت سال پیش پسربچه ای در حاشیه مراسم گشایش باشگاه یاران مثبت در حالی که بر روی چهار پایه کوچکی نشسته بود و بومی هم مقابلش قرار داشت ، نقاشی به ظاهر ساده اما معناداری ترسیم می کرد.

یک روبان قرمز بزرگ در فضای سفید بوم نقاشی حاصل نقاشی پسرک بود. مراسم که به پایان رسید همه میهمانان از جمله نماینده وقت برنامه ایدز سازمان ملل، مسوولان وزارت بهداشت ، خبرنگاران و جمعی از فعالان مبارزه با اچ.آی.وی./ایدز، دور بوم نقاشی پسرک جمع شدند و در حالی که او را تشویق می کردند، آفرین آفرین گویان هر کدام بر روی بوم نقاشی پسرک امضا یی به جا گذاشتند.

پسرکوچولو با غرور به نقاشی اش می نگریست که چگونه فضای سفید اطراف روبان قرمز از امضا های میهمانان پر می شد. پس از دقایقی نقاشی پسرک پر از امضاهای جورواجورشد.

بعد ها تابلوی او پوستر شد و افتخاری هم برایش ماند. پسر کوچولوی نقاش خودش هم از ویروس اچ.آی.وی./ایدز از زمانی که در شکم مادرش پرورش می یافت رنج می برد اما دلش پر از امید های کودکانه بود . مثل تمام کودکان دنیا آرزو داشت دوستانی اطرافش بودند و با او بازی می کردند. دوست داشت وقتی به مدرسه می رود همه به او چپ چپ نگاه نکنند و از او کناره نگیرند.

پسرک به تدریج رنج تنهایی را بیشتر از همزیستی با ویروس اچ آی وی لمس می کرد و هر روز در مدرسه تنها تر از قبل می شد . یک روز گفت که از بین این همه همکلاسی هایش فقط یک همکلاسی اش با او دوست است . فقط یکی و همه به غیر از آن یکی، از او فاصله می گیرند.

هفت سال گذشت و یک روز مادر پسرک را دیدم و با خوشحالی جویای حال پسرکوچولوی دیارمان شدم. از مادر پرسیدم : کلاس چندمه ؟ بزرگ شده ؟

ناراحتی و افسوس مادر با شنیدن این پرسش آنقدر نمایان بود که تمام چین های صورتش پیدا شد . مادر که معلوم بود در حین جوانی از غم پسر پیرشده است با افسوس گفت:نه . دیگه مدرسه نمی ره.

– چرا ؟

– بچه ام اونقدر توی مدرسه به خاطر ابتلایش به ویروس اچ آی وی از طرف بچه ها اذیت شد که به یکباره همه چیز را کنار گذاشت و یک روز هم گفت که دیگه درس نمی خونه . هر چی بهش گفتم و می گم که درس خیلی توی زندگیش مهمه فایده ای نداره .

– الان چکار می کنه ؟

– هیچی هنوز برنامه ای نداره . تمام امیدم این بود که تا سوم راهنمایی بخونه وبعد هم بفرستمش هنرستان اما فایده ای نداشت . اونقدر حرص خوردم که خدا می دونه . پسر بزرگم هم بهم می گه ˈ مامان ولش کن شاید یک روز خودش از این تصمیم پشیمون شد و درسخون شد .ˈ

مادر ، هنگامی که پسرکوچولویش را حامله بود به اچ آی وی مبتلا و در نتیجه فرزندش نیز با مادر هم داستان شد.

این روز ها مادر غم خود را فراموش کرده است و در سکوت نظاره گر آینده فرزندش است که سرنوشت چه برگی را برای پسرش ورق می زند ؟ آیا فرزند دلزده از جامعه ناآگاه از ویروس اچ آی وی ، راه زندگی آینده خود را پیدا می کند ؟

مادر نگران است . شاید اگر فرزندش در شرایط عادی مثل خیلی از بچه های دیگر قرار داشت الان اینگونه از درس و مشق و شادی های کودکانه اش کنار نمی رفت.پسرکی که نقاشی اش آنقدر جذاب بود که به پوستر معروفی تبدیل شد امروز بلاتکلیف است.

دکتر ˈ سید احمد سید علینقیˈ مدیر عامل باشگاه یاران مثبت در این ارتباط به خبرنگار ایرنا می گوید: افراد مبتلا به اچ . آی . وی . مشکلات روحی بسیاری دارند که افسردگی و اضطراب از جمله مهمترین مشکلات این افراد است .

کارشناسان ایدز معتقدند که بخش بزرگی از این مشکلات ناشی از انگ و تبعیض موجود در جامعه است . بسیاری از افراد مبتلا به این عفونت از جامعه طرد شده و ناگزیر از انزوا و گوشه گیری می شوند که نخستین گام در مسیر کنترل ایدز شکستن دیوار سکوت انگ و تبعیض است .

مریم بیمار دیگری است که با اچ آی وی زندگی می کند او نیز پس از ابتلا به اچ آی وی عضو باشگاه مثبت شد.

مریم می گوید : ما حتی نمی توانیم به پزشک مراجعه کنیم . خیلی از پزشکان ما را طرد می کنند . وقتی پزشکان با ما این برخورد را داشته باشند دیگر از مردم عادی چه انتظاری می توان داشت !

این زن ۳۲ ساله از پزشک متخصص زنان می گوید که چطور پس از معاینه به منشی اش دستور داد که تخت معاینه را حسابی ضد عفونی کند و منشی نیز نه تنها تخت معاینه را ضد عفونی کرد بلکه به جان تخت افتاده بود و حسابی آن را سابید .

وی که از همسرش به این ویروس مبتلا شده است می گوید : همسرم خیلی بیمار بود که در بیمارستان امام خمینی بستری شد و در آنجا آزمایش اچ آی وی از وی گرفته شد و آنجا بود که فهمیدم او به ایدز مبتلا است .

– آنوقت شما چه کار کردید ؟

– من آن موقع ابوالفضل -پسرم – را باردار بودم آنقدر ترسیده بودم که فورا آزمایش دادم و متوجه ابتلایم به ویروس اچ آی وی شدم اما خوشبختانه پزشکان فرزندم را نجات دادند و او به این ویروس مبتلا نیست .

– الان چه کار می کنید ؟

– الان بیکارم چند وقت پرستار یک پیرزن بودم اما وقتی فهمیدند که به این ویروس مبتلا هستم اخراجم کردند .

– دوباره ازدواج هم کردید؟

– بله با یک اچ آی وی دیگر که در باشگاه مثبت عضو بود آشنا شدم.

– همسرت شاغل است؟

– بله در یک پیک موتوری کار می کنه خودش دو تا بچه داره و من هم یک بچه که جمعا صاحب سه تا بچه هستیم اما زندگی مان به سختی می گذره . هر جا که بفهمند من به ویروس اچ آی وی مبتلا هستم حکم اخراجم رو امضا می کنند .

وی در ادامه می گوید: کاش همه مشکلات ما همین بود هر وقت مریض می شویم که مکافات است آنوقت کمتر پزشکی پیدا می شود که ما را مثل هر بیمار دیگری بپذیرد . سوال من این است که اگر واگیر دار بودن بیماری ما مهم است چرا پزشکان یک فرد هپاتیتی را که ویروسی هم هست قبول می کنند اما به ما که می رسند نمی دانم چه می شود که آسمان می تپد!

دکتر ˈعلینقیˈ مدیر عامل باشگاه یاران مثبت در این ارتباط می گوید : طبق قانون هیچ کارفرمایی نمی تواند کارگری را صرفا به دلیل اچ آی وی مثبت بودن از کار اخراج کند و همچنین هیچ نیازی به جدا سازی و قرنطینه افرادی که با اچ آی وی زندگی می کنند هم نیست .

سوال این است که این انگ و تبعیض چیست که افرادی که با اچ آی وی / ایدز زندگی می کنند از آن رنج می برند .

انگ یک صفت ناخوشایند یا بی اعتبار کننده برای فردی از گروه است که نتیجه آن تنزل موقعیت فرد و یا گروه در نگاه جامعه است و تبعیض هم نگرش منفی یا رفتار یا اقدام خاصی است که نشانگر تمایز فرد یا گروهی از دیگران باشد و معمولا به شکل برخورد ناعادلانه و ناجوانمردانه با آن فرد یا گروه بروز می کند .

دکتر علیقلی می گوید : انگ و تبعیض باعث می شود که افرادیکه مبتلا به اچ آی وی از جامعه طرد شده و به طور مضاعف آسیب پذیر شوند .

باشگاه یاران مثبت با طراحی و برنامه ریزی انجمن تنظیم خانواده ایران و با حمایت مجتمع بیمارستانی امام خمینی برای افرادی که با HIV/AIDS زندگی می کنند از سال ۱۳۸۴ راه اندازی شد .

این باشگاه در راستای توانمند کردن کسانی که با اچ آی وی زندگی می کنند برنامه های آموزشی از جمله معرق ، رایانه ، موسیقی ، خطاطی، زبان انگلیسی و تعمیر گوشی همراه را برگزار می کند .

مشاوره حضوری و تلفنی نیز از جمله خدماتی است که به این افراد ارایه می شود .

اینکه تنها خود شخص ( مرد یا زن ) در خصوص فاش کردن یا نکردن وضعیت ایدز خود حق انتخاب دارد و اینکه نه شما ، نه من ، کارفرما ، پزشک ، کارکنان و هیچ فرد دیگری حق برملا کردن وضعیت ایدز آن شخص را نداریم از جمله حقوق اعضای باشگاه یاران مثبت است .

براساس اعلام معاون بهداشت وزارت بهداشت ، تا پنج سال آینده شمار مبتلایان به اچ آی وی / ایدز در کشور به ۱۲۶ هزار و ۳۰۰ نفر افزایش می یابد .

دکتر علیرضا صداقی نیا گفت : در زمان حاضر برآورد می شود که ۹۳ هزارو ۲۵۰ نفر مبتلا به اچ آی وی / ایدز در کشور بسر می برند .

وی گفت : براساس آخرین آمار سال جاری، سه هزار و ۶۱۹ نفر مبتلا به ایدز در مرحله پیشرفته و سه هزار و ۵۲۰ افراد مبتلا به این بیماری که تحت درمان هستند در کشور وجود دارند در حالی که تاکنون چهار هزار و ۷۸۱ نفر در اثر این بیماری جان خود را از دست داده اند.

۱۱ آذر برابر با یکم دسامبر روز جهانی ایدز است .