رفتار آمریکا از اصل تهدید و مذاکره به اصل مشوق های زهر آگین تغییر کرده که خواست نهایی آن نیز تسلیم سازی ایران در برابر زیاده خواهی آمریکا از جمله اجرای سه اصل توقف فعالیت های هسته ای، خروج تأسیسات و مواد غنی سازی شده از ایران و تعطیلی فردو خواهد بود.در نهایت می توان گفت، آمریکا به دنبال مذاکره نیست، بلکه

پیارم به نقل از پایگاه بصیرت:چگونگی تعامل و تقابل با جمهوری اسلامی ایران ازجمله مولفه های مطرح در سیاست خارجی دولتمردان آمریکا است. در این چارچوب نیز باراک اوباما هنگام ورود به کاخ سفید در سال ۲۰۰۹ در برابر جمهوری اسلامی ایران در اولین سخنرانی خود تعلیق فعالیت های هسته ای ایران، دوری تهران از مقاومت و نیز عدم مقابله آن با رژیم صهیونیستی و در یک کلام، تسلیم سازی ایران در برابر جاه طلبی های منطقه ای آمریکا را مطرح کرد. وی راهبرد خود را براساس راهبرد قدرت هوشمند تدوین نمود. قدرت هوشمند ترکیبی از قدرت نرم (دیپلماسی) دوران بیل کلینتون و قدرت سخت (تهدید و نظامی گری) دوران بوش پسر، در کنار بهره گیری از مولفه سومی به نام دستگاه های اطلاعاتی است.

براساس این موازنه، آمریکا در برابر ایران از یک سو ادعای مذاکره را مطرح کرده و از سوی دیگر در کنار تهدید و تحریم، ادعای حفظ گزینه نظامی روی میز را مطرح کرد. راهبرد اوباما دارای بعد سومی به نام تحرکات اطلاعاتی و جاسوسی نیز بود که ترور دانشمندان هسته ای ایران نمودی از آن است.باراک اوباما در حالی برای دومین بار وارد کاخ سفید شد که کارنامه قدرت هوشمند وی نشانگر ناتوانی اوباما در اجرای طرح های ضد ایرانی بوده است. نکته ای که در موازنه رفتاری اوباما در هفته های اخیر مشاهده می شود آنکه محافل رسانه ای و سیاسی آمریکایی و اروپایی ادعاهای گسترده ای را در زمینه راهبرد جدید آمریکا در برابر ایران مطرح می کنند. در این راستا رسانه های غربی ادعا کرده اند، اوباما به دنبال انجام مذاکراتی در قالب ۱+۵ با ایران است که در چارچوب آن امتیازات بزرگی از جمله لغو تحریم ها به ایران ارائه خواهد شد. آنها ادعا کرده اند البته آمریکا برای اجرای این طرح خواستار برداشتن گام های مهم از سوی ایران است که پذیرش اصول ارائه شده از سوی اروپا و آمریکا در قالب گروه ۱+۵ محور آن می باشد. حال این سوال مطرح است که چرا آمریکا چنین طرحی را داده و اصلاً طرح اروپا در قالب ۱+۵ چیست؟

طرح اروپا و آمریکا در قالب ۱+۵ در روند مذاکرات استانبول، بغداد و مسکو، سه محور توقف فعالیت های هسته ای، خروج تأسیسات و اورانیوم غنی سازی شده از ایران و در نهایت تعطیلی فردو بوده است، به عبارتی آنها خواستار پایان دادن به فعالیت هسته ای ایران و برچیدن آن بوده اند.در تحلیل رفتاری آمریکا نیز می توان گفت اوباما به اصطلاح به دنبال هویج و چماق های بزرگ تر در قالب قدرت هوشمند است.در راهبرد جدید آمریکا، قدرت هوشمند براساس افزایش حوزه دیپلماسی با کاهش موقت تهدیدات همراه است، به گونه ای که آمریکا به جای ادعای فشار برای مذاکره هسته ای، ادعای فشار برای مذاکره جهت لغو تحریم ها را مطرح می کند.آمریکا سعی دارد ایران را در موازنه ای دو وجهی قرار دهد که براساس آن در صورت پذیرش مذاکره، ایران به کناره گیری از سه دهه آرمان ها و اصول خویش متهم شود و در صورت عدم ورود به مذاکره متهم به عدم توجه به مشوق های آمریکا شده تا توجیهی بر افزایش ها فشارها بر ایران باشد. به عبارتی می توان گفت که رفتار آمریکا از اصل تهدید و مذاکره به اصل مشوق های زهر آگین تغییر کرده که خواست نهایی آن نیز تسلیم سازی ایران در برابر زیاده خواهی آمریکا از جمله اجرای سه اصل توقف فعالیت های هسته ای، خروج تأسیسات و مواد غنی سازی شده از ایران و تعطیلی فردو خواهد بود.در نهایت می توان گفت، آمریکا به دنبال مذاکره نیست، بلکه با ادعای مذاکره برای لغو تحریم ها، ابعاد جدیدی از قدرت هوشمند را اجرا می کند، به گونه ای که همچنان اصل تهدید و تحریم را علیه ایران تکرار می کند و حاضر به کنار نهادن ادعاهای نخ نماشده ضد ایرانی نیست. ادعاهای جدید آمریکا راهبردی تکراری با لایه های جدید است که به کارگیری سیاست های هوشمند در قالب وحدت ملی، راهکار مقابله با آن خواهد بود، چراکه هدف اصلی اوباما برهم زدن وحدت درونی ایران از جمله در حمایت از حقوق هسته ای است، هرچند که در ظاهر ادعای ارائه مشوق های بسیار، حتی لغو تحریم ها را مطرح می کند.