طی سال های اخیر، حرکت خزنده ای در عرصه سینمایی داخلی قابل ردیابی است که در صورت نضج و گسترش، نه تنها ضربات مهلکی بر فرهنگ کشورمان وارد کرده و می کند که حتی ممکن است سینمای ایران را به سمت نابودی ببرد. این جریان به شکلی هدفمند، اما تدریجی و قدم به قدم درحال ...

طی سال های اخیر، حرکت خزنده ای در عرصه سینمایی داخلی قابل ردیابی است که در صورت نضج و گسترش، نه تنها ضربات مهلکی بر فرهنگ کشورمان وارد کرده و می کند که حتی ممکن است سینمای ایران را به سمت نابودی ببرد. این جریان به شکلی هدفمند، اما تدریجی و قدم به قدم درحال پیش روی است و…

اختصاصی بصیرت:طی سال های اخیر، حرکت خزنده ای در عرصه سینمایی داخلی قابل ردیابی است که در صورت نضج و گسترش، نه تنها ضربات مهلکی بر فرهنگ کشورمان وارد کرده و می کند که حتی ممکن است سینمای ایران را به سمت نابودی ببرد. این جریان به شکلی هدفمند، اما تدریجی و قدم به قدم درحال پیش روی است و نامی جز جنبش عریانگری در سینما نمی توان بر آن نهاد. جریانی که در جشنواره های خارجی، بیشتر خودنمایی می کند و در داخل نیز از طریق بدپوششی در محافل و برنامه ها عرض اندام می کند. گوشه ای از این جریان ویرانگر در ششمین جشنواره فیلم ابوظبی رخ نمایی کرد. آنجا که یکی از بازیگران تارک وطن به دلیل ایفای نقشی مستهجن در یک فیلم مبتذل افغانی(!) جایزه گرفت و با شمایلی متضاد با فرهنگ ایرانی با یک شیخ بدنام اماراتی عکس یادگاری گرفت. شوربختانه پدر این بازیگر هم که حضور دائمی در فیلم های سینمایی و سریال های تلویزیونی ایران دارد، در این جشنواره حضور یافت و او نیز با دخترش و یک بازیگر خارجی که پوششی نیمه عریان داشت عکس گرفت! علاوه بر اینها، ستاره زن سینمای کشورمان نیز با پوششی تکان دهنده در صحن این همایش سینمایی ظاهر شد. اصل شرکت در این جشنواره و به رسمیت شناختن آن یک خیانت آشکار فرهنگی محسوب می شود، چون یکی از اهداف برگزارکننده های آن، فضاسازی تبلیغاتی علیه جمهوری اسلامی ایران است. اما ای کاش این هنرمندنماها حداقل با حفظ هویت وطنی خود در این جشنواره حضور می یافتند. آیا موقعیتی تحقیرآمیزتر برای یک فرد به اصطلاح هنرمند می توان تصور کرد که برای کسب شهرت و ثروت حاضر به حراج کردن هویت و شخصیت خود شود؟

از طرفی، جریان موسوم به روشنفکری در سینما – و به طور کلی در عرصه فرهنگ و هنر- چون توان ارتباط متقابل با توده مردم و نیل به اهداف خود از طریق طرح مباحث سیاسی را از دست داده، قصد پیگیری مقاصد خود از راه ترویج ابتذال و استهجان را دارد. آنها به خوبی دریافته اند که جامعه هویتمند و متعهد به اخلاق و خودآگاهی دینی هیچ گاه به اهالی و باندهای غربگرا و بی بندوبار باج نمی دهد. به همین دلیل هم راه نفوذ و رسوخ خود در جامعه را در اخلاق ستیزی و هویت زدایی از جامعه یافته اند، اما این شیوه بیش از هرجا به تمامیت و بدنه سینمای کشورمان آسیب می رساند. چنان که از دوم خرداد سال ۱۳۷۶ که لیبرالیسم اخلاقی و نسبیت گرایی به این حوزه رسوخ کرد، رفته رفته هم کیفیت فیلم ها افت پیدا کرد و هم استقبال مردمی از آثار رو به کاهش نهاد. این یک معادله طبیعی است که هرچه فساد و هنجارشکنی اخلاقی در عرصه فرهنگ گسترش یابد، مجال کمتری برای اعتلای اندیشه و خلاقیت باقی می ماند.

برچسب ها :

این مطلب بدون برچسب می باشد.

لینک کوتاه :http://www.piyarom.ir/?p=2166

به نکات زیر توجه کنید

  • نظرات شما پس از بررسی و تایید نمایش داده می شود.
  • لطفا نظرات خود را فقط در مورد مطلب بالا ارسال کنید.