رادیو فردا: «بر اساس این تحقیق، شمار تلفات جانی حمله به تأسیسات هسته ای ایران به نوع حمله و چگونگی بمباران مراکز بستگی خواهد داشت.»

پیارم به نقل از جام سیاسی؛ سایت رادیوفردا (radiofarda) در گزارشی نوشت: «در حمله احتمالی به مراکز هسته ای ایران، بین سه هزار تا ده هزار نفر کشته خواهند شد[!] این یکی از نتایج تحقیق تازه ای است که در آمریکا از سوی دانشگاه “یوتا” و مؤسسه “امید” منتشر شده است.»

این منبع می افزاید: «بر اساس این تحقیق، هزاران غیرنظامی هم ممکن است در درازمدت تحت تأثیر پیامدهای حمله نظامی به تأسیسات هسته ای ایران قرار گیرند. این تحقیق می گوید که شمار تلفات جانی حمله به تأسیسات هسته ای ایران به نوع حمله و چگونگی بمباران مراکز بستگی خواهد داشت.»

تحقیق یادشده به بررسی پیامدهای جانی حمله احتمالی به مراکز هسته ای اصفهان، اراک، نطنز و بوشهر پرداخته است. البته در آن، احتمال حمله به نیروگاه بوشهر “کم” ارزیابی شده است.

نویسنده این تحقیق، “خسرو سمنانی” محقق ایرانی-آمریکایی است که بنا به ادعای رادیوفردا در زمینه کارهای خیریه نیز فعالیت می کند. او در مورد تحقیق خود توضیحاتی را به رادیوفردا ارائه کرده است که گزیده اش در سطور پایین می آید.

– علت تهیه این تحقیقات و این کاری که کردیم این بود که در طول سال های اخیر سخنان خیلی زیادی در مورد برنامه هسته ای ایران در جراید منتشر می شد و حداقل در طول ۱۸ ماه اخیر خطرات زیادی حس می شد و احتمال اینکه جنگی بین ایران و آمریکا و بین ایران و اسرائیل رخ دهد، داده می شد. چیزی که مایه تأسف بود این بود که در مجموع سخنانی که از این جنگ احتمالی می شود، چرا صحبتی از تلفات مردم ایران نمی شود؟ برای اینکه این صحبت ها همیشه همجوار مسائل سیاسی و در محیط سیاسی و اقتصادی مطرح می شده ولی در مورد مردم ایران که هزینه اصلی این اتفاقات را می دهند هیچ صحبتی نشده است.

– ما به اطلاعاتی از آژانس بین المللی هسته ای دسترسی داشتیم و به هر حال آنجا مرجعی بود که ما اطلاعات از آن می گرفتیم. مدل های کامپیوتری تهیه کردیم که این اطلاعات را در آن ها گذاشتیم به این صورت که مثلا در اصفهان نزدیک به ۳۷۱ تن اورانیوم اکزوفلوراید وجود دارد که ما به شکل تخمینی این میزان را به پنج قسمت تقسیم کردیم و تخمین زدیم که حتی اگر یک درصد این مواد وارد اتمسفر شود، چند درصد مردم ممکن است تحت الشعاع آن قرار بگیرند؟

– در مورد کشته شدگان بمباران، چیزی حدود پنج هزار نفر تخمین زده ایم. ولی این بمباران اگر بیشتر از این چهار منطقه باشد، تعداد کشته شدگان به ده هزار نفر هم می رسد و کشته شدگان چهار تأسیسات را در مرحله اول چیزی حدود پنج هزار نفر تخمین می زنیم. این رقم شامل دانشمندان، کارشناسان، کارگران، کارمندان، مأموران امنیتی و کلیه کسانی است که در آن تأسیسات و در آن لحظه وجود دارند. طبعا وقتی آن بمب ها می افتد، از نظر تنش شیمیایی و تنش حرارتی و فیزیکی باعث از بین رفتن این افراد خواهد شد.

-امکان زیادی وجود دارد که به مراکز اراک، اصفهان و نطنز حمله شود، اما تأسیسات بوشهر کمی فرق می کند چون آنجا یک مرکز اتمی است که امکان استفاده نظامی از آن کمتر است. اگر تأسیسات بوشهر مورد حمله قرار بگیرد، به دلیل سوخت هایی که در آنجا هست و مواد شیمیایی و آتش زایی که در منطقه وجود دارد، خیلی خطرش بیشتر است. چون این تأسیسات در ده کیلومتری شهر بوشهر واقع شده و بادهای منطقه می تواند بیشتر این مواد را به عنوان ابرهای سمی به آسمان بوشهر برساند و بعد هم در تمام کشورهای حاشیه خلیج فارس مثل بحرین، کویت و امارات پخش کند و فضای آنجا را تحت تأثیر قرار دهد. از این منظر، با وجود اینکه بوشهر کمتر احتمال دارد مورد حمله قرار بگیرد، ولی در صورت حمله احتمالی، تلفاتش بیشتر خواهد بود؛ ولی امکان حمله به تأسیسات اصفهان بیشتر است. اصفهان یک قطب مهم در ایران از نظر اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و جمعیتی است و نزدیک به دو میلیون نفر در آن زندگی می کنند.

خسرو سمنانی در انتها مدعی می شود: «این چیزی است که من وظیفه وطنی ام دانستم که این اطلاعات را به صورت چتر آگاهی در اختیار ایرانیان بگذارم.»[!]

ناگفته پیداست که هدف از انتشار این به اصطلاح تحقیق، ایجاد رعب و وحشت در میان ایرانیان است. به فرض که خسرو سمنانی به واسطه علاقه و دلسوزی برای هموطنان خود چنین مطلبی را منتشر نموده باشد؛ اما آیا رادیوفردا -که ارگان رسانه ای سازمان سیا است- نیز از سر دلسوزی و نگرانی برای سلامتی مردم ایران، به بازنشر آن اقدام کرده است؟

دشمنان به خوبی از قابلیت بالای سیستم پدافندی ایران مطلع اند و ترس از شکست موجب شده که تا کنون از حمله به تأسیسات هسته ای ایران چشم بپوشند. از همین رو است که به ترفندهای تبلیغاتی پیش پا افتاده و حقه های رنگ باخته اینچنینی متوسل می شوند، که البته حاصلی برایشان نخواهد داشت.

اما نکته جالب و در عین حال قابل تأمل در اظهارات تهیه کننده گزارش فوق، اقرار او به دریافت اطلاعات راجع به برنامه هسته ای ایران از منابعی در آژانس بین المللی انرژی هسته ای است. این بدان معناست که نهاد مذکور در حفظ اطلاعات محرمانه و حساس کشورمان -که به رسم امانت در اختیار دارد- تعهدی به خرج نداده و حتی این احتمال وجود دارد که سرویس های جاسوسی در آن نفوذ کرده باشند.