پایگاه بصیرت:در عرصه اندیشه و فکر، مجموعه نوابغی که رهبری جریان فکری بشر در طول تاریخ را در دست داشتند محدود به زمان حضورشان در عرصه زندگی انسان ها بوده است و فقط در مدت معین و مقطع خاصی که خودشان حضور داشته اند، توانسته اند انسان ها را رهبری کنند، اما با گذشت عمر و پایان یافتن عرصه حضورشان در بین جوامع و ملل توان رهبری فکری و اندیشه ای انسان ها را نداشته اند و نتوانسته اند رهبری خودشان را در همه ابعاد در دقایق زندگانی انسان ها از رهگذر فکر و اندیشه اجرا کنند.

ممکن است، اصول فکری و فلسفی بعضی از نوابغ و اندیشمندان و فلاسفه و دانشمندان حتی سالیان دراز پس از مرگ آنها مبنای اندیشیدن انسان ها قرار گرفته باشد. با این همه پس از زندگانی شان قدرت رهبری انسان ها را نداشته اند و در غیبت خود نمی توانستند انسان ها را رهبری کنند، فقط اصول فکری آنها در بین مردم متداول بوده و بعد هم به صورت محدود، عمر فرهنگی و اندیشه ای آنان پایان پذیرفته و این اصول مندرس شده و به مرحله بطلان رسیده است. (با این توضیحات) ما دو نکته در عرصه نوابغ جهان می بینیم؛ یکی اینکه با بقای اصول فکری و شعاع اندیشه ای خودشان پس از عرصه حضور، قدرت رهبری بشر را نداشته اند. دوم این که همان اصول فکری همه در یک عمر محدود و معین و مشخص ادامه داشته است، اما در عرصه زندگانی انسان، چهره های درخشانی که تحت عنوان ائمه معصوم(علیهم السلام) در فضای امت اسلام درخشیده اند اصول فکری آنها به طور نامحدود بر بشر حاکم است و در عرصه عدم حضور و غیبت، قدرت رهبری و امامت بشر را دارند.

در اذن دخول امام هشتم(ع) و همه ائمه اطهار(علیهم السلام) می خوانیم: «انی وقفت علی باب من ابواب بیوت نبیک و …» خدایا من به حرمت صاحب این بقعه و بارگاه در زمان غیبتش مانند زمان حضورش اعتقاد دارم. مفهوم این جمله چیست؟ حرمتی که ما برای وجود مقدس امام هشتم(ع) در زمان حضورشان اعتقاد داشته ایم چه حرمتی است که در زمان غیبت و عدم حضورشان هم به همان حرمت معتقدیم. این حرمت حرمت مقام امامت، رهبری است و معنای واقعی این جمله این است، که امام رضا(ع) پس از دوازده و نیم قرن هنوز هم جامعه ما را رهبری می کنند و همان نقش امامتی که در زمان حضورشان برای مردم آن روز داشته اند، همان نقش امامت را امروز نیز دارند. ما در مقام مقارنه و مقایسه مقام عصمت و امامت با توده نوابغ و اندیشمندان بشری به دو سه تفاوت ممیزه برخورد می کنیم که باید این تفاوت های ممیزه در عرصه زندگانی اجتماعی و انسانی برای ما و جامعه ما ملموس شود.

تفاوت اول اینکه، اصول فکری نوابغ محدود به یک زمان است و هر چقدر اندیشه بشر به مرحله تکامل و تعالی می رسد آن اصول فکری رو به اندراس و کهنگی و در نهایت بطلان می رود، اما اصول فکری ائمه اطهار(علیهم السلام) نه تنها زمان معین ندارد و محدود به یک زمان نیست، بلکه هرچه بر تعالی بشر افزوده می شود و هر اندازه اندیشه انسان در عرصه انسانیت رشد می یابد آن اصول فکری بارزتر، گسترده تر و جالب تر در کانون اندیشه ها جای می گیرد.

نکته دوم این که، در عین زنده بودن و رشد روزافزون اصول فکری، مقام عصمت و ولایت، قدرت رهبری و امامت امروز در همه عرصه های زندگی انسان ها را دارد. پس از دوازده و نیم قرن تا به الان، وجود مقدس امام هشتم(ع) در عرصه های سیاسی پر پیچ و خم زندگی اجتماعی امروز بشر در عرصه های فرهنگی و هنری اجتماع با همه توسعه و گستردگی و آمیختگی آن در جریان ارتباطات جهانی و همه ملل و اقوام در عرصه های اخلاقی، در زندگانی ماشینی که با آن روزگار قابل شباهت و مقایسه نیست، امروز هم امام رضا(ع) در همه عرصه ها بشریت را رهبری و امامت می کند. یعنی از طریق جریان فکر و اندیشه و عقیده و عاطفه بر همه اعمال و رفتار و کردارهای مختلف انسان های امروز حاکم است، و برای آنها به عنوان الگوی جامع و کامل نقش راهنما دارد…

امروز ما هر حرکتی را در عرصه ولایت و امامت بخواهیم باید محصول رهبری ها و امامت های امامان ما و جریان ولایت ما در عرصه های مختلف سیاسی، اخلاقی و فرهنگی جامعه امروز ما باشد که این رهبری و امامت را مردم ما امروز ملموس احساس کنند، در زندگانی خودشان ببینند. ما امروز نمی توانیم مراسم بزرگداشت امام هشتم(ع) را باسایر برنامه ها و مراسم بزرگداشتی که برای چهره های برجسته تاریخ انجام می دهیم، مقایسه کنیم. آنها در گذشته، بزرگ بوده اند و در امروز ما نقشی ندارند، اما وجود مقدس امام رضا(ع) در امروز ما نقش دارند. شما اگر عرصه سیاسی حیات امام رضا(ع) را تحلیل کنید دقیقاً الگوهایی به دست می دهد که در تمام زندگی پر پیچ و خم ما آن الگوها برای ما خط ساز و جهت آفرین است و ما می توانیم با آن خط در زندگی مان حرکت کنیم. در مرحله آموزه های اخلاقی نه تنها پندها و نصیحت ها و مواعظ ترغیب به عرصه زندگانی اخروی و معنوی است، بلکه در مرحله سازندگی و زندگانی این جهان و حیات مادی و زندگی اخلاقی اجتماعی امروز با همه زرق و برق ها و همه پوشش ها و لعاب های زندگی ماشینی، از آموزه های اخلاقی و هدایت بخش امام هشتم(ع) راه های زیباسازی زندگی امروز را هم می توانیم به دست آوریم و چه خوب است، سرمایه های فرهنگی اجرا شده در جهتی باشد، که این محصول و عایدی را داشته باشد…