همزمان با سالروز ولادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی با تعدادی از استادان زبان و ادب فارسی و شاعران جوان دیدار داشتند که این دیدار همراه با حواشی نیز بود.

*جلسه رهبر انقلاب با شعرا امسال هم در نیمه ماه مبارک رمضان برگزار شد جلسه ای که از شور و نشاط فراوانی برخوردار بود و میان داری جلسه بیشتر با شعرای جوان و نوجوان بود، بطوریکه تنها پیشکسوتی که امسال در جلسه شعر خواند اقای موسوی گرمارودی بوده و از میان شعرای با سابقه امیری اسفندقه و زکریا اخلاقی شعر خوانی کردند و باقی وقت جلسه به جوانان و نوجوانان رسید.*امسال از چهار ملیت دیگر، هندوستان ، قزاقستان ، تاجیکستان و افغانستان نیز شعرهایی خوانده شد که از این میان حکیم شاعر تاجیک علاوه بر شاعری در دولت کشورش سمت سیاسی نیز داشت.

* همچنین غیر از زبان فارسی شعرهایی به ترکی و عربی نیز خوانده شد که شعر عربی را حیدری آل کثیر قرائت کرد.

*موضوع برخی شعرهای جلسه امسال درباره بیداری اسلامی بود ولی از میان آنها دو شعر عباس احمدی و قنبر علی تابش که درباره فجایع و نسل کشی مسلمانان در میانمار بود بیشتر مورد توجه قرار گرفت.

*خانم ها و نوجوانان از گروه هایی بودند که در جلسه امسال بیشتراز گذشته شعر خواندند.

*از میان خانم ها یکی از شعرا، شعری را درباره شهدای دانشمند قرائت کرد.

*یوسفعلی میر شکاک و حمید سبزواری از غائبین جلسه بودند و علی معلم دامغانی نیز در این جلسه برخلاف سالهای گذشته شعری نخواند.

* امیری اسفندقه قصیده ای خواند که به نوعی ادامه قصیده ی سال گذشته اش و در پاسخ به انتقادها از آن شعر محسوب می شد.

*امید مهدی نژاد در این جلسه شعری انتقادی خواند که با این بیت “وقتی که زاهدانِ خداجو دنبال مال و جاه می‌افتند//مردم به خنده‌های نهانی، رندان به قاه‌قاه می‌افتند”آغاز می شد که مقام معظم رهبری ضمن شسته و رفته خواندن این شعر به یکی از ابیات آخر این شعر یعنی”این روزها به دل نه امیدی، نه اشتیاق حرف جدیدی// تنها همین دو رشته اشکند کز چشم گاه‌گاه می‌افتند”ایراد گرفتند و گفتند نباید دریچه امید را بست که در این هنگام حضار اشاره کردند که نام شاعر”امید” است؛رهبر انقلاب با لبخند اشاره کردند که پس مسئولیتش بیشتر است.

*ناصر فیض، شاعرطنزپرداز نیز شعری با مضمون طنز قرائت کرد که شامل تک بیت هایی بود که در آن با حافظ شوخی شده بودکه برخی از آنها رهبر انقلاب را به خنده انداخت از آن جمله این بیت بود” به آب روشن می عارفی طهارت کرد// و رفته رفته به این کار زشت عادت کرد “.

*اسلامی ندوشن شاعر یزدی نیز شعری طنز با موضوع مجرد بودن خواند که این شعر پیش از این توانسته بود جایزه طنز مکتوب را کسب کند مقام معظم رهبری در باره این شعر گفتند که علاوه بر اینکه به لحاظ لفظ خوب بود مضمون خوبی نیز داشت.

*در ادامه جلسه سعدآبادی یکی دیگر از شعرا شعر سپیدی خواند که رهبر انقلاب با وجود تعریف از مضمون شعر گفتند از آنجا که ورودی به شعر سپید ندارم درباره آن اظهار نظر نمی کنم.

* رهبر معظم انقلاب در این جلسه ضمن تاکید بر اهمیت قالب غزل این قالب را تاثیر گذارترین قالب شعر فارسی خواندند و آن را شامل سه عنصر اصلی “احساس” “مضمون” و ” لفظ ” دانستند.

*رهبر انقلاب با اشاره تلویحی به یکی از اشعار فاضل نظری –”از باغ میبرند چراغانی ات کنند”- به شاعران جوان هشدار دادند که شعرا باید مراقب باشند که آنها را از باغ نبرند؛ایشان تاکید کردند که جریاناتی فعالند تا جوانان را از شعر انقلابی، اخلاقی و معرفتی دور کرده و به سمت اشعار پوچ یا مخالف ببرند.

*رهبر انقلاب با اشاره به یکی از اهالی ادب که در سال های جنگ و پس از انقلاب در آمریکا سکونت داشته گفتند وی نامه های فراوانی برای اقوامش که در ایران بودند نوشته است اما با وجود همه پرس و جوهایی که در مورد مسایل مختلف کرده کلمه ای درباره جنگ نپرسیده است این اصلا قابل توجیه نیست مگر به دلیل تعصب علیه جمهوری اسلامی که حتی وطن خواهی چنین فردی را تحت الشعاع قرار میدهد.

*در انتهای جلسه چند نفر که نامشان در لیست نبود درخواست کردند تا شعر بخوانند یکی از این افراد با اعلام اینکه تنها دو رباعی برای خواندن دارد پس از خواندن یک رباعی شروع به خواندن یک غزل کرد که پس از اتمام شعر وی رهبر انقلاب با لبخند و با اشاره به رباعی که به غزل تبدیل شده بود گفتند این هم سبک جدیدی است.شاعران زیادی در این محفل به شعرخوانی پرداختند که حجت‌الاسلام زکریا اخلاقی، سیدعلیرضا شفیعی و محسن رضوانی از کشورمان و مهدی باقر از کشور هندوستان از آن جمله‌اند.

اشعار ۴ شاعر که تاکنون از سوی پایگاه اینترنتی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت‌ آیت‌الله خامنه‌ای منتشر شده به شرح زیر است:

مهدی باقر از هندوستان

عشق، فهمید که جان چیست، دل و جانش نیست

سرخوش آن کس که در این ره سر و سامانش نیست

عشق تو راز بزرگی ست که درکش سخت است

درد من درد و بلایی ست که درمانش نیست

من در آن شهر خموشان و سکونم که کسی

ترسی از خار مغیلان بیابانش نیست

قتلگاه دل او کعبه‌ آزادی اوست

می‌رود سوی خدا بیم ز میدانش نیست

آن که قربان ره صدق و صفا می‌باشد

آدمی نیست در این دهر که قربانش نیست

دعوتت بانگ اذانی ست که می‌خواندمان

کربلای تو نمازی ست که پایانش نیست

نیزه و تیغ و سنان ماند و سواران رفتند

هیچ، در دشت، به‌جز زخم شهیدانش نیست

——————————–

حجت‌الاسلام زکریا اخلاقی

زندگی جاری است، در سرود رودها شوق طلب زنده است

گل فراوان است، رنگ در رنگ این بهار پر طرب زنده است

خاک، حاصلخیز، باغ‌های روشن زیتون بهارانگیز

دشت‌ها شاداب، در شکوه نخل‌ها ذوق رطب زنده است

چون شب معراج، قبله‌گاه دوردست ما گل‌افشان است

وادی توحید در وفور چشمه‌های فیض رب زنده است

آفتاب فتح، بر فراز خانه‌ی پیغمبران پیداست

صبح نزدیک است، صبح در تصنیف‌های نیمه‌شب زنده است

لحظه‌ها سرشار، جلوه‌های عشق در آیینه‌ها زیباست

عاشقان هستند، شعرهای عاشقانه لب به لب زنده است

خیمه در خیمه، لاله‌ی داغ شهیدان روشن است اما

گریه‌ها خندان، شادمانی‌ها در این رنج و تعب زنده است

مادران خاک، جانماز خویش را گسترده تا آفاق

دست‌های شوق، در قنوت گریه‌های مستحب زنده است

شرق بیدار است، در جهان از همصدایی‌ها خبرهایی است

نام این صحرا، روی رنگ و بوی گل‌های ادب زنده است

فصل طوفان است، سنگ‌ها در دست‌ها آواز می‌خوانند

قدس تنها نیست، در سراپای جهان این تاب و تب زنده است

باد می‌آید، بوی گل‌های حماسی می‌وزد در دشت

زندگی زیباست، عشق در جان جوانان عرب زنده است

——————————————-

سیدعلیرضا شفیعی

در کوچه‌های نگاهت ای کاش می‌شد قدم زد

در شرح قرآن چشمت آیه به آیه قلم زد

فریاد نهج‌البلاغه با چرخش ذوالفقارت

همدم شد و بر سر کفر، تیغ عدم دم به دم زد

اکسیر عشق تو غوغاست بی‌شک طلا می‌شود خاک

حتی خدا روز خلقت از کیمیای تو دم زد

در خواب بودم دمادم، در خواب… یک خواب مبهم

یاد تو چون سرمه‌ی صبح، بیداری‌ام را رقم زد

بال و پرم را شکسته بار گناهانم آقا

ای کاش می‌شد دوباره بالی به دور حرم زد

———————————————-

شعر محسن رضوانی تقدیم به حضرت ام‌البنین علیها سلام

رباعی گفتی و تقدیم سلطان غزل کردی

معمای ادب را با همین ابیات حل کردی

رباعی گفتی و مصراعی از آن را تو ای بانو

میان اهل عالم در وفا ضرب‌المثل کردی

فرستادی به قربانگاه اسماعیل‌هایت را

همان کاری که هاجر وعده کرد و تو عمل کردی

کشیدی با سرانگشتت به خاک مُرده، خطی چند

تمام شهر یثرب را به خاک طف بدل کردی

خودش را در کنار مادرش حس کرد بغضش ناگهان وا شد

خدا را شکر بودی زینب خود را بغل کردی

چه شیری داده‌ای شیران خود را که شهادت را

درون کامشان شیرین‌تر از شهد و عسل کردی

رباعی تو بانو! گرچه تقطیع هجایی شد

به تیغ اشک خود، اعرابشان را بی‌محل کردی