باشگاه اطلاع رسانی حاجی آباد: معرفی حاجی آباد: شهرستان حاجی آباد در بخش شمالی استان هرمزگان واقع شده است که تا اواخر سال ۱۳۷۲ از بخشهای تابع شهرستان بندرعباس محسوب میگردید و از تاریخ ۲۵/۱۱/۱۳۷۲ بعنوان هشتمین شهرستان استان در نظر گرفته شد.علاوه بر اینکه از قطبهای مهم کشاورزی و دامداری استان میباشد، یکی از مراکز ...
باشگاه اطلاع رسانی حاجی آباد: معرفی حاجی آباد:
شهرستان حاجی آباد در بخش شمالی استان هرمزگان واقع شده است که تا اواخر سال ۱۳۷۲ از بخشهای تابع شهرستان بندرعباس محسوب میگردید و از تاریخ ۲۵/۱۱/۱۳۷۲ بعنوان هشتمین شهرستان استان در نظر گرفته شد.علاوه بر اینکه از قطبهای مهم کشاورزی و دامداری استان میباشد، یکی از مراکز صنایع دستی این منطقه نیز به شمار میرود. ساکنین شهرستان حاجی آبا د را افراد بومی، عشایر مهاجر فارس، کرمان و هرمزگان تشکیل میدهند. کوچ و اسکان عشایر و مهاجرین سبب رواج بافت قالی و گلیم و سایر بافتههای داری در بین اهالی حاجی آباد شده است. ارتفاع این شهرستان از سطح دریا ۷۸۰است. این شهرستان از سوی شمال و خاور به استان کرمان، از باختر به استان فارس از جنوب به بخش فین شهرستان بندر عباس محدود میش ود. شهرستان حاجی آباد، ناحیها ی است که درمیان کوه های آن، دشت های پهناور و حاصل خیز قرار گرفته اند. این شهرستان به دو بخش خاوری و باختری بخش می شود، که هر کدام از این بخش هااز نظر جنس خاک، پهنه، آب، کشتو آب و هوا، دارای ویژگی هایی است.آب و هوای بخش خاوری،در زمستان معتدل تابستان آن گرم وخشک بوده،آب این بخش به گونه چشمه سارهای کوهستانی بوده و بیش تر روستاها در پیرامون همین چشمه سارها بنا شدها ند . بخش خاوری شامل ناحیه فارغان است،که پیرامون آن پاره ای زمین های داخلی را دنباله رشته کوه زاگرس در بر گرفته و دارای ستیغ های بلند و دره های ژرف می باشد. ناحیه فارغان و احمدی با توجه به کوهستانی بودن و دگرگونی آب و هوا، دارای پوشش گیاهی از گونه های درختان جنگلی سردسیری و گرمسیری می باشد. از دشت پهناور بخش خاوری می توان به دشت آشکارا اشاره کرد که گونه های فرآورده های کشاورزی در آن کشت می شود بخش باختری کم آب بوده و رود خانه ها،به دلیل گذشتن از شوره زارها و گنبد های نمکی دارای آب شور می باشند که از نظر کشاورزی غیر قابل استفاده اند.دشت پهناور گله گاه به دلیل شوری و پهناوری شوره زارها،جز در کناره شمال و نقاطی از کناره جنوبی، در دیگرنواحی قابل استفاده برای کشاورزی نمی باشد. از این رو بیش تر مردم این دیار، در بخش خاوری آن به سر می برند و بخش باختری جمعیت اندکی دارد.کار مردم بخش باختری کشاورزی است که با شمار کمی دام به کار خود ادامه می دهند .
تولیدات عشایری در این منطقه به شرح زیر میباشد :
۱- تولیداتی که بیشتر میتواند جنبه فروش داشته باشد مثل: قالی، قالیچه، گلیمچهل ماشوله و گلیم شریکی پیچ .
۲- تولیداتی که اکنون به مصرف عشایری میرسند ولی درگذشته هم جهت مصرف خود و هم برای فروش تولید میشدند مانندخورجین، جوال یاخوره، جاجیم و چادرشب،
۳- تولیداتی که صرفاً جنبه خودمصرفی دارند مانند سیاهچادر، چغ، آینهدان، نمکدان، کشکدان، دوکارتن که تولیدکنندگان د ر بافت آنها از نقشه استفاده نمیکنندو موتیفهای گیاهی
وحیوانی بکاربرده شده، عمدتاً از محیط زندگی عشایری الهام گرفته شده است و سینه به سینه به بافندگان انتقال یافته است. تولیدکنندگان این نوع محصولات در شهرستان حاجیآباد
در مقایسه با سایر شهرستانهای استان کمتر تعدادشان کاهش یافته است و کسانی که در گذشته بافتههای مثل خورجین، جاجیم، کشکدان را میبافتند. اکنون دست به تولید
بافتههای دیگر که پرفروش هستند در حقیقت همچنان تولید کننده باقی ماندهاند .
به نکات زیر توجه کنید