منی، به مایع غلیظی گفته می شود که از غدد تناسلی مرد، به وسیله نزدیکی یا احتلام و یا استمنا بیرون می آید. خروج منی در زن و مرد تفاوت دارد و در مرد، دارای سه نشانه زیر است:

۱٫ همراه با شهوت است.

۲٫ با جستن بیرون می آید.

۳٫ بدن پس از آن سست می شود. اگر هیچ یک از این نشانه های سه گانه و یا یکی از آنها در آن نبود، حکم به منی نمی شود؛ مگر آن که از راه دیگری یقین به منی بودن آن پیدا شود.

در زن، اگر خروج ترشحات، همراه با شهوت (اوج لذت جنسی) باشد، حکم به جنابت می شود و لازم نیست با جستن بیرون آید و بدن سست شود و اگر بدون شهوت باشد، حکم به منی نمی شود؛ مگر آن که از راه دیگری یقین به منی بودن آن پیدا شود. هر رطوبت و ترشحی که از بانوان بیرون آید، لازم نیست برای آن غسل کنند؛ بلکه بسیاری از این ترشحات که با اندک تحریک جنسی از آنان بیرون می آید، منی نیست و پاک است.

جنابت

جنابت به حالت نجاست باطنی گفته می شود که پس از نزدیکی یا خروج منی حاصل می شود. طور کلی، انسان به دو چیز جنب می شود؛ یکی آمیزش جنسی به شرط دخول، نسبت به مرد و زن [اگرچه منی بیرون نیاید] و دیگری بیرون آمدن منی؛ در خواب باشد یا بیداری؛ کم باشد یا زیاد؛ با شهوت باشد یا بی شهوت و با اختیار باشد یا بی اختیار. هر یک از دو مشخصه یاد شده، به تنهایی باعث وجوب غسل جنابت می گردد. بنابراین، ممکن است مرد با همسر خود نزدیکی کند و منی از او بیرون نیاید که در این صورت نیز بر هر دوی آنان غسل واجب می شود.

احتلام

در اصطلاح شرعی، احتلام به این معنا است که هرگاه در خواب، از شخص، منی خارج شود، شخص محتلم شده است و در این صورت، باید برای نماز، غسل جنابت انجام دهد.

استبرا

استبرا به عملی گفته می شود که مرد بعد از بیرون آمدن بول انجام می دهد و کیفیت آن به این ترتیب است که سه بار با انگشت میانه دست چپ از مخرج غائط تا بیخ آلت بکشد و بعد با شَست و انگشت ابهام، زیر آلت گذاشته، سه بار تا ختنه گاه بکشد و سپس سه بار سر آلت را فشار دهد.

این عمل، برای مرد مستحب است و فایده اش آن است که اگر آب مشکوکی بعد از آن از شخص خارج شود، پاک است و وضو را هم باطل نمی کند؛ اما اگر استبرا نکند و چنین آبی از او خارج شود، باید وضو را اعاده کند و محل را بشوید.

یک نوع استبرای دیگر نیز به نام استبرای از منی، وجود دارد که با بول کردن حاصل می شود و فایده اش آن است که اگر آب مشکوکی بعد از آن خارج شود و انسان نداند منی است یا یکی از آب های پاک، غسل ندارد و اگر استبرا نکند و احتمال دهد ذرات منی در مجرا باقی بوده، همراه بول یا رطوبت دیگری خارج شده، باید دوباره غسل کند. برای بانوان، استبرا وجود ندارد و اگر رطوبتی از آنان بیرون آید و در پاکی و نجاست آن شک کنند، پاک می باشد و وضو و غسل آنان را نیز باطل نمی کند.

استمنا

استمنا آن است که انسان با خود یا دیگری کاری کند که از او منی بیرون آید؛ لازم نیست این عمل با وسیله ای انجام گیرد؛ بلکه ممکن است با نگاه به عکس مبتذل یا فکر ملاعبه، معاشقه و نزدیکی با جنس مخالف نیز استمنا و خودارضایی صورت گیرد. این عمل، گناهی بزرگ و حرام است و در صورت خروج منی، روزه شخص باطل و غسل جنابت بر او واجب می شود و اگر با این عمل، منی بیرون نیاید، هر چند شخص مرتکب گناه شده است، ولی روزه اش باطل نیست و غسل هم ندارد.

استمنا، کفاره ندارد؛ ولی باید توبه کند و از این کار دست بردارد. اگر شخصی که استمنا کرده، نزد قاضی اقرار کند یا دو نفر عادل، نزد قاضی شهادت بدهند، قاضی او را تعزیر می کند؛ یعنی به مقداری که مصلحت می داند، به او تازیانه می زند؛ البته در این گونه موارد لازم نیست شخص به گناه خود اقرار کند و بر دیگران نیز لازم نیست که نزد قاضی آبروی او را ببرند.

مَذْیْ

مذی، به آبی می گویند که بعد از ملاعبه و بازی کردن با همسر یا شخص دیگر، از شخص بیرون می آید. این رطوبت، در صورتی که مجرا آلوده به بول و منی نباشد، پاک است.

وَذْیْ

وذی، به آبی می گویند که بعد از منی بیرون می آید. این رطوبت، در صورتی که مجرا آلوده به بول و منی نباشد، پاک است.

وَدْیْ

ودی، به آبی می گویند که بعد از بول بیرون می آید و کمی سفید و چسبنده است. این رطوبت، در صورتی که مجرا آلوده به بول و منی نباشد، پاک است.

عرق جنب از حرام

عرق کسی که از طریق حرام جنب شود، خواه به واسطه زنا باشد یا لواط و یا استمنا، نجس نیست؛ ولی بنا بر احتیاط، با بدن یا لباسی که به آن آلوده شده، نماز نخواند.